het uitdrukken van emoties bij mens en dier - Darwin Downloads ...

[112]
[113]
manieren waarop dieren hfst.iv
zijn, en bij puppy’s die speels aan het vechten zijn. Deze beweging
verschilt van het laten hangen tot enigszins achteruittrekken van de
oren zoals een hond doet die tevreden is als hij wordt aangehaald door
zijn baas. Het terugtrekken van de oren is ook te zien bij jonge katjes
die tijdens hun spel met elkaar vechten, en bij volwassen katten die
echt woest zijn, zoals eerder in figuur 9 is afgebeeld. Hoewel de oren
dus in hoge mate beschermd zijn, raken ze bij oude katers tijdens onderlinge
gevechten toch vaak gehavend. Dezelfde beweging is in dierentuinen
duidelijk te zien bij tijgers, luipaarden, enzovoort die grommend
bij hun voedsel liggen. De lynx heeft opmerkelijk lange oren, en
bij het benaderen van zijn kooi is het terugtrekken ervan zeer goed
zichtbaar, wat zijn woeste aard uitstekend tot uitdrukking brengt.
Zelfs een van de oorrobben, de Otaria pusilla, die zeer kleine oren
heeft, trekt deze achteruit als hij een wilde uitval doet naar de benen
van zijn oppasser.
Als paarden met elkaar vechten, gebruiken zij veel eerder hun snijtanden
om te bijten en hun voorpoten om te slaan dan hun achterpoten
om achteruit te trappen. Dit werd gezien toen hengsten uitbraken
en met elkaar gingen vechten, maar het kan eveneens worden afgeleid
uit het soort verwondingen dat zij elkaar toebrengen. Iedereen herkent
het kwaadaardige uiterlijk dat een paard krijgt als hij zijn oren
naar achteren trekt. Deze beweging is geheel anders dan wanneer hij
luistert naar een geluid achter zich. Als een nors paard in een stal achteruit
gaat trappen, trekt hij zijn oren uit gewoonte naar achteren,
hoewel hij niet de bedoeling noch de mogelijkheid heeft om te bijten.
Maar als een paard speels zijn beide achterpoten omhoog gooit, bijvoorbeeld
wanneer hij in het open veld komt of even wordt aangeraakt
met de zweep, dan trekt hij over het algemeen zijn oren niet naar
beneden omdat hij op dat moment niet kwaad is. Wilde lama’s (guanaco’s)
vechten woest met hun tanden, en ze moeten dat regelmatig
doen, want ik ontdekte dat in de huid van een aantal dieren dat ik in
Patagonië heb geschoten, diepe inkepingen te zien waren. Ook kamelen
doen dit, en beide soorten dieren trekken hun oren strak achteruit
als ze woest zijn. Ik heb gemerkt dat guanaco’s die niet van plan zijn
om te bijten en die alleen maar hun onaangename speeksel vanaf een
afstand naar een indringer spugen, hun oren intrekken. Zelfs een nijlpaard
trekt, op dezelfde manier als een paard, zijn kleine oren naar
achteren als hij met wijd opengesperde bek zijn soortgenoot bedreigt.
Welnu, wat een contrast is er te zien tussen de voorafgaande dieren
en de runderen, schapen of geiten, die nooit hun tanden gebruiken tijdens
het vechten en nooit hun oren naar achteren trekken als ze kwaad