het uitdrukken van emoties bij mens en dier - Darwin Downloads ...

[14]
inleiding
thoden buitengewoon nuttig zijn. In de eerste plaats: het observeren
van zeer jonge kinderen, want zij tonen, zoals Sir C. Bell opmerkt,
hun emoties “uitzonderlijk krachtig”, terwijl sommige uitdrukkingen
in ons latere leven “de zuivere en eenvoudige bron, waaruit ze in de
babytijd zijn ontsprongen, hebben verloren”. 18
In de tweede plaats viel het mij in dat geestelijk gestoorden onderzocht
zouden moeten worden, omdat zij onderhevig zijn aan hevige
gevoelsuitbarstingen die zij de vrije loop laten. Omdat ik zelf geen
kans zag dit te doen, richtte ik me tot Dr. Maudsley. Van hem ontving
ik een introductie voor Dr. J. Crichton Browne, die de leiding heeft
over een groot krankzinnigengesticht in de buurt van Wakefield, en
die zich, zoals ik ontdekte, al met het onderwerp had beziggehouden.
Deze uitstekende waarnemer heeft mij met onvermoeibare vriendelijkheid
uitgebreide aantekeningen en beschrijvingen gestuurd, op allerlei
punten voorzien van waardevolle suggesties, en ik kan de waarde
van zijn behulpzaamheid nauwelijks te hoog schatten. Ook ben ik de
heer Patrick Nicol van het krankzinnigengesticht in Sussex dankbaar,
omdat hij zo vriendelijk was mij een interessante uiteenzetting te geven
over twee of drie punten.
Ten derde heeft Dr. Duchenne, zoals we al hebben gezien, met
elektriciteit bepaalde spieren geprikkeld in het gelaat van een oude
man, wiens huid weinig gevoelig was, waardoor allerlei uitdrukkingen
werden opgewekt, die hij heeft gefotografeerd en op groot formaat
heeft afgedrukt. Gelukkig kwam ik op het idee aan ruim twintig
ontwikkelde mensen, van uiteenlopende leeftijden en van beide geslachten,
verschillende van de beste foto’s te laten zien, zonder enige
uitleg te geven. Bij elke foto vroeg ik hun door welke mogelijke
emotie of gevoelens de oude man geagiteerd zou zijn, waarna ik de
antwoorden opschreef in de door hen gebruikte woorden. Verscheidene
uitdrukkingen werden door bijna iedereen direct herkend, ook
al werden ze niet in precies dezelfde bewoordingen weergegeven;
deze woorden kunnen, naar ik meen, als waarheidsgetrouw worden
beschouwd en ik zal ze hierna weergeven. Aan de andere kant werden
sommige foto’s zeer uiteenlopend beoordeeld. Deze demonstratie
kwam ook op een andere manier van pas: ik raakte ervan overtuigd
hoe makkelijk we misleid kunnen worden door onze verbeeldingskracht,
want toen ik voor het eerst Dr. Duchenne’s foto’s bekeek, terwijl
ik gelijktijdig de tekst las en dus vernam wat ze moesten voorstel-
18. Anatomy of Expression, 3 e edit., p. 198.