het uitdrukken van emoties bij mens en dier - Darwin Downloads ...

[238]
denkt dat de verklaring van Sir C. Bell onjuist is. Hij stelt dat het inhouden
van de adem de bloedcirculatie vertraagt, waarover volgens
mij geen twijfel bestaat, en hij komt met een merkwaardig bewijs,
ontleend aan de lichaamsstructuur van lagere dieren. Hiermee wil hij
aantonen dat enerzijds een vertraagde circulatie noodzakelijk is voor
aanhoudende spierinspanning en dat anderzijds een snelle circulatie
noodzakelijk is voor snelle bewegingen. Volgens deze visie sluiten we
onze mond als we aan een grote inspanning beginnen en stoppen we
met ademhalen om de bloedcirculatie te vertragen. Gratiolet vat dit samen
door de te zeggen: “C’est là la vraie théorie de l’effort continu”
[“Dat is de ware theorie van aanhoudende inspanning”], maar in hoeverre
deze theorie door andere fysiologen wordt aanvaard weet ik
niet.
Dr. Piderit 15 verklaart het stevig sluiten van de mond tijdens sterke
spierinspanning met het beginsel, dat de invloed van de wil zich niet
alleen zal verspreiden naar de spieren die noodzakelijkerwijs in actie
komen bij het uitvoeren van speciale inspanningen, maar ook naar andere
spieren; daarbij is het vanzelfsprekend dat vooral de spieren van
de ademhaling en van de mond op deze manier geactiveerd zullen
worden, omdat ze gewoonlijk zo worden gebruikt. Het lijkt mij dat er
mogelijk enige waarheid in deze visie schuilt, want wij zijn geneigd
onze tanden hard op elkaar te drukken tijdens hevige inspanning, terwijl
dit niet nodig is om de uitademing te voorkomen, zolang de spieren
van de borstkas krachtig zijn aangetrokken.
Wanneer, tot slot, iemand een subtiele en moeilijke handeling
moet uitvoeren waarvoor geen enkele kracht is vereist, zal hij over het
algemeen toch zijn mond sluiten en enige tijd zijn adem inhouden,
maar hij zal dat doen om ervoor te zorgen dat de beweging van zijn
borstkas de beweging van zijn armen niet hindert. Zo kan men zien
dat iemand die bijvoorbeeld een draad door het oog van een naald
probeert te steken, zijn lippen op elkaar drukt en zijn adem vasthoudt,
of zo snel mogelijk gaat ademhalen. Hetzelfde vond plaats, zoals eerder
werd vermeld, bij een jonge en zieke chimpansee, toen hij zich vermaakte
door met zijn knokkels vliegen te doden die in de buurt van
het venster rondzoemden. Uit het uitvoeren van een moeilijke, zij het
nutteloze handeling, blijkt een zekere mate van vroegere vastbeslotenheid.
Het lijkt niet onwaarschijnlijk dat alle bovengenoemde oorzaken
15. Mimik und Physiognomik, p. 79.
besluitvaardigheid hfst.ix