het uitdrukken van emoties bij mens en dier - Darwin Downloads ...

[125]
bijzondere gevoelsuitdrukkingen: hfst.v
tuurlijk gedaan om de voetstappen van de achtervolger te kunnen horen.
De oren worden, ook als het gevaar duidelijk van voren komt, uit
gewoonte meestal in deze stand gehouden, en de staart blijft ingetrokken.
Ik heb herhaalde malen bij mijn bangelijke terriër gezien dat, als
ze schrikt van een voorwerp waarvan ze de aard volledig kent en dat ze
dus niet hoeft te verkennen, ze toch lange tijd haar oren en staart in deze
stand houdt, waardoor ze de indruk wekt zich onbehaaglijk te voelen.
Onbehagen zonder enig gevoel van angst wordt op dezelfde manier
uitgedrukt. Zo ging ik op een dag naar buiten, precies op de tijd
waarop deze terriër wist dat zij eten zou krijgen. Ik riep haar niet, maar
ze wilde heel graag met me mee, en tegelijkertijd verlangde ze erg naar
haar eten; daar stond ze, eerst naar de ene kant kijkend en toen naar de
andere kant, met ingetrokken staart en naar achteren getrokken oren,
waardoor ze een onmiskenbare houding van onthutst onbehagen tentoonspreidde.
Vrijwel alle expressieve bewegingen die tot nu toe zijn beschreven,
zijn aangeboren of instinctief, met uitzondering van de vreugdegrimas,
die bij alle individuen, jong en oud, van alle rassen voorkomt. De
meeste ervan komen eveneens voor bij de oorspronkelijke voorouders
van de hond, te weten de wolf en de jakhals, en sommige ervan bij andere
soorten van dezelfde groep. Als tamme wolven en jakhalzen door
hun baas worden aangehaald, springen ze van plezier in het rond,
zwaaien met hun staart, laten hun oren hangen, likken de handen van
hun baas, duiken ineen en gooien zich zelfs op de grond met hun buik
naar boven. 4 Ik zag hoe een op een vos lijkende Afrikaanse jakhals uit
Gabon zijn oren omlaag trok als hij werd aangehaald. Wolven en jakhalzen
verbergen altijd hun staart tussen de poten als ze bang zijn. Er is
ook een tamme jakhals beschreven die, net als een hond, in kringen en
achtvormige figuren om zijn eigenaar heen sprong, zijn staart tussen
zijn poten.
Er is beweerd 5 dat vossen, ook al zijn ze tam, nooit een van de bovenstaande
expressieve bewegingen demonstreren, maar dit is niet ge-
4. Gueldenstädt geeft veel bijzonderheden in zijn uiteenzetting over de jakhals in
Nov. Comm. Acad. Sc. Imp. Petrop. 1775, vol. xx, p. 449. Zie ook Land and Water,
october 1869, voor een andere uitstekende beschrijving over de gewoonten
en het spel van dit dier. Luitenant Annesley, R.A., heeft mij ook enige bijzonderheden
over de jakhals verteld. Ik heb veel informatie over wolven en
jakhalzen ingewonnen in de Londense dierentuin, waar ik ze ook persoonlijk
heb geobserveerd.
5. Land and Water, 6 November, 1869.