het uitdrukken van emoties bij mens en dier - Darwin Downloads ...

inleiding
Als ik mij richt op Afrika, ben ik wat de negers aangaat weinig fortuinlijk
geweest, hoewel de heer Winwood Reade mij naar beste vermogen
heeft geholpen. Het zou relatief makkelijk zijn geweest informatie
over de negerslaven in Amerika te hebben gekregen, maar
omdat zij al zo lang in contact zijn geweest met blanken, zouden zulke
waarnemingen weinig waarde hebben. In het zuiden van dit continent
heeft mevrouw Barber Kaffers en Mfengu’s geobserveerd en stuurde
mij vele duidelijke antwoorden. Ook de heer J.P. Mansel Weale deed
een aantal observaties bij inheemse stammen en bezorgde mij een
merkwaardig document, namelijk de in het Engels geschreven mening
van Christian Gaika, de broer van het opperhoofd Sandilli, over de gevoelsuitdrukkingen
van zijn stamgenoten. Vanuit de noordelijke streken
van Afrika beantwoordde kapitein Speedy, die lang bij de Abessijnen
heeft vertoefd, mijn vragen ten dele vanuit zijn geheugen en ten
dele uit observaties van de zoon van koning Theo dorus, die toen aan
zijn zorg was toevertrouwd. Professor Asa Gray en zijn vrouw hebben
aandacht geschonken aan enkele aspecten van de uitdrukkingsvormen
van inlanders, die zij observeerden toen ze de Nijl opvoeren.
Op het grote Amerikaanse continent beantwoordde de heer
Bridges, een godsdienstonderwijzer die bij de bewoners van Vuurland
verblijft, enige vragen die ik hem vele jaren geleden heb gesteld. In het
noordelijke deel van het continent besteedde Dr. Rothrock aandacht
aan de wilde Atnah-stam en de Espox-stam aan de rivier de Nasse, in
het noordwesten van Amerika. Ook de heer Washington Matthews,
assistent-arts van het Amerikaanse leger, heeft met bijzondere zorg
(nadat hij mijn vragenlijsten in het Smithsonian Report had gelezen) enkele
van de primitiefste stammen geobserveerd in het westen van de
Verenigde Staten, namelijk de Tetons, de Grosventres, de Mandans en
de Assinaboines. Zijn antwoorden zijn van grote waarde gebleken.
Als laatste heb ik, naast deze speciale informatiebronnen, wat feiten
verzameld die hier en daar in reisbeschrijvingen zijn vermeld.
Omdat ik vaak zal verwijzen naar de spieren van het menselijk gelaat,
meer in het bijzonder in het laatste deel van dit boek, heb ik uit Sir C.
Bells boek een diagram overgenomen en verkleind (figuur 1), en twee
andere die nauwkeuriger details bevatten (figuur 2 en figuur 3) uit
Henle’s beroemde Handbuch der systematischen Anatomie des Menschen.
In de drie figuren verwijzen dezelfde letters naar dezelfde spieren, terwijl
alleen de namen zijn vermeld van de belangrijke spieren die in de
tekst worden besproken. De gelaatsspieren lopen sterk in elkaar over
en zijn in een ontleed gezicht, zoals men mij heeft verzekerd, zelden
[22]
[23]