pobierz - Uniwersytet Warmińsko - Mazurski

W kwestii argumentacyjnego stosowania prawa administracyjnego111rzystania kompetencji organu administracyjnego do celów sprzecznychz ustaw¹. Warunkiem wstêpnym jest szczeroœæ (prostolinijnoœæ) wypowiedzi,bez zamiaru manipulacji. Koresponduje z tym swoista koncepcja prawdy 6 .Nie chodzi tu chyba o jej klasyczn¹ teoriê, zak³adaj¹c¹ zgodnoœæ czyjegoœs¹du z rzeczywistoœci¹, gdzie rekonstruowane z obcej myœli zdanie jest prawdziwejedynie wtedy, gdy adekwatnie opisuje zasz³oœci. Nie ma tu chyba te¿miejsca na koherencyjn¹ teoriê prawdy, gdzie okreœlone zdanie oznajmuj¹cerzeczywistoœæ jest prawdziwe, jeœli pasuje do kontekstu, tzn. jest spójnez systemem innych zdañ tego typu. Tak¿e pragmatyczna teoria prawdy– zak³adaj¹ca, ¿e prawdziwe jest zdanie, które sprawdza siê przez swojekonsekwencje praktyczne – okaza³aby siê zawodna. Wydaje siê, ¿e bardziejchodzi tu o konsensualn¹ teoriê prawdy. Dany s¹d o rzeczywistoœci mo¿e byæuznany za prawdziwy jedynie wtedy, gdy co do jego trafnoœci panuje potencjalnazgoda (consensus) wszystkich uczestników dyskursu (auditorium), z tym¿e wymiana pogl¹dów musi byæ wolna, a jej równi uczestnicy winni przestrzegaæokreœlonych regu³ 7 .Rodzi siê w tym miejscu od razu pytanie: czy w postêpowaniu administracyjnym,w którym organ je prowadz¹cy dzia³a na zasadzie oficjalnoœci(œledczej), jest miejsce na dyskurs czy nawet rozmowê? Przecie¿ to organorzeka jednostronnie i autorytatywnie, a powinien to czyniæ z powag¹ urzêdu.Postêpowanie wyjaœniaj¹ce poprzedzaj¹ce wydanie decyzji przybiera najczêœciejformê gabinetow¹, a nie bezpoœredniej i ustnej rozprawy z udzia³eminteresariuszy. W ramach prewencji antykorupcyjnej wy³¹cza siê nawet mo¿-liwoœci bezpoœredniego kontaktu strony z referentem sprawy, a osoba pe³ni¹cafunkcjê aprobanta analizuje sprawê jedynie na podstawie projektu decyzjiadministracyjnej i zgromadzonych dowodów i materia³ów. Sekretariat komórkiorganizacyjnej czy kancelaria ogólna nie s¹ dobrymi miejscami nadyskusje z uczestnikami postêpowania. Poza tym, co najwa¿niejsze, prawaadministracyjnego z zasady nie stosuje siê w sytuacji sporu o prawo, zaœorgan za³atwiaj¹cy sprawê indywidualn¹ zainteresowany jest sam¹ decyzj¹i jej prawid³owoœci¹ 8 , nie zaœ bezpoœrednio treœci¹ dokonanego rozstrzygniêcia9 . Nawet wady kwalifikowane dotycz¹ decyzji rozumianej jako akt prawny,a nie jako wyraz celowoœci i s³usznoœci zastosowania w³adztwa pañstwowego(ideologia stosowania prawa administracyjnego – decyzja praworz¹dna).6 S. Wronkowska, Spory o sposób pojmowania prawa, [w:] A. Redelbach, S. Wronkowska,Z. Ziembiñski, Zarys teorii pañstwa i prawa¸ Warszawa 1994, s. 122.7 J. Jab³oñska-Bonca, O prawie, prawdzie i przekonywaniu, Koszalin 1999, s. 79 i n.8 W. Dawidowicz, Polskie prawo administracyjne, Warszawa 1980, s. 14 i n., idem, Zarysprocesu administracyjnego, Warszawa 1989, s. 7 i n.9 Por. M. Jaœkowska, Charakterystyczne cechy stosowania prawa administracyjnego, [w:]Administracja publiczna u progu XXI wieku. Prace dedykowane prof. zw. dr. hab. Janowi Szreniawskiemuz okazji Jubileuszu 45-lecia pracy naukowej, pod red. Z. Niewiadomskiego,J. Buczkowskiego, J. £ukasiewicza, J. Pos³usznego, J. Stelmasiaka, Przemyœl 2000, s. 247 i n.