pobierz - Uniwersytet Warmińsko - Mazurski

248 Stanis³aw PikulskiJest to ponadnarodowy negatywny fenomen spo³eczny, który powa¿nie absorbujeposzczególne rz¹dy, polityków, dziennikarzy, s³u¿by policyjne i wojskowe,a tak¿e pracowników naukowych. Zjawisko to pora¿a najpotê¿niejszemocarstwa na œwiecie (USA, Rosja) i nie sposób wypracowaæ skutecznychsystemów oraz œrodków przeciwdzia³ania nawet w sprawnie zorganizowanejwspó³pracy miêdzynarodowej. Obecnie prawie wszystkie miêdzynarodowes³u¿by o charakterze policyjnym i wojskowym maj¹ na celu zwalczanie terroryzmu.Stosowane dotychczas metody i œrodki walki okazuj¹ siê ma³o skuteczne.Jak uczy doœwiadczenie, ograniczaj¹ siê one w zasadzie do likwidacjiskutków dzia³ania terrorystów, a nie siêgaj¹ do przyczyn. A przecie¿ usuwanieobjawów nie likwiduje ich Ÿróde³. Taka walka, rzecz jasna, prowadzi donik¹d.Mo¿na to przeœledziæ na przyk³adzie miêdzynarodowej operacji wojskowejw Afganistanie, gdzie do walki z terroryzmem zaanga¿owano powa¿ne si³ywojskowe (w tym polskie) oraz najnowoczeœniejszy sprzêt wojskowy. Jak dot¹dwalka ta, prowadzona na prawach wojny, zaostrza siê, gin¹ ¿o³nierze i ludnoœæcywilna, a rozwi¹zania nie ma, mo¿na powiedzieæ nawet, ¿e problem walkiz terroryzmem w Afganistanie pog³êbia siê i jego koñca nie widaæ.W Afganistanie mamy do czynienia z klasycznym zjawiskiem terroryzmu.Poza tym wystêpuje wiele ugrupowañ na œwiecie nazywanych niekiedyterrorystycznymi, które okreœlaj¹ siê jako ugrupowania narodowowyzwoleñcze(np. ETA, IRA, partyzanci w Czeczenii i inne). Niektóre zorganizowanezwi¹zki przestêpcze zaliczane bywaj¹ tak¿e do ugrupowañ o charakterzeterrorystycznym. Taki stan rzeczy wymaga precyzyjnego okreœlenia pojêcia„terroryzm”, nad którym od wielu lat zastanawiaj¹ siê politycy, specjaliœciz prawa karnego i kryminologii, prawa miêdzynarodowego oraz inni zajmuj¹cysiê problematyk¹ terroryzmu. Jak dot¹d, brak jest zadowalaj¹cego rezultatu.Dobrze by by³o, aby to groŸne, napiêtnowane we wszystkich cywilizowanychkrajach zjawisko wszêdzie okreœlono w taki sam lub zbli¿ony sposób,a jego zakres i znaczenie ujmowano tak samo lub podobnie. W przeciwnymwypadku, a tak jest chyba obecnie, pewne zjawiska w jednym kraju bêd¹uznawane za terrorystyczne, a w innych za zjawiska kryminalne. Wprawdziezamachy terrorystyczne w konwencjach Narodów Zjednoczonych orazw ramowej decyzji Rady UE z dnia 13 czerwca 2002 r. s¹ zaliczane doprzestêpstw kryminalnych, jednak motywacja ich pope³niania wskazuje napod³o¿e ideologiczne. Mo¿na oczywiœcie przyj¹æ, i¿ terroryzm jest tak¿ezjawiskiem kryminalnym, ale w takiej sytuacji trzeba go szczególnie wyró¿-niæ jako kryminalno-terrorystyczne 2 , wtedy bêdzie wiadomo, o jak¹ materiêchodzi.2 Por. B. Ho³yst, Terroryzm, LexisNexis, Warszawa 2009, s. 97.