pobierz - Uniwersytet Warmińsko - Mazurski

Jaka Policja – uwagi na marginesie prac nad now¹ ustaw¹ o Policji211bowiem powi¹zaæ realizacjê zadañ policyjnych tak z administracja rz¹dow¹,jak i samorz¹dem. W rezultacie Korpus Bezpieczeñstwa by³by formacj¹ scentralizowan¹,a Stra¿ Samorz¹dowa – zdecentralizowan¹. Pozostaje naturalniepytanie o realnoœæ takiej koncepcji. Czy wzorem 1919 r. nie nast¹pi³obywycofanie siê z proponowanych rozwi¹zañ na rzecz obowi¹zuj¹cych w II Rzeczypospolitej?Jak wszystkie tego rodzaju pytania skierowane ku przesz³oœcipozostanie ono bez odpowiedzi. Doceniæ nale¿y oryginalnoœæ rozwi¹zania,którego skutecznoœæ nie mog³a jednak zostaæ zweryfikowana.Ustawa z 6 kwietnia 1990 r. o Policji oraz utworzona na jej podstawieformacja po blisko 20 latach, jak to zaznaczono w pierwszej czêœci tych uwag,niewiele maj¹ wspólnego z pierwowzorami. Akt normatywny by³ tak wiele razynowelizowany, ¿e zmianom – mówi¹c nieco na wyrost – nie uleg³ tylko tytu³.W œlad za tym zmienia³a siê Policja, w której dokonano ponadto – z przyczynbiologicznych, choæ nie tylko – bardzo znacznej wymiany kadry. Ulega te¿wymianie umundurowanie, które jest chyba ostatnim elementem odziedziczonymprzez Policjê po jej poprzedniczce, Milicji Obywatelskiej. Od stronymaterialnej zmieni³o siê wiêc niemal wszystko; trwa³a pozosta³a natomiastidea towarzysz¹ca pracom nad ustaw¹, g³osz¹ca koniecznoœæ powo³ania formacjiapolitycznej, obiektywnej, sprawnej, przyjaznej spo³eczeñstwu, dzia³aj¹cejw jego imieniu i w symbiozie z nim. Nie wszystkie te wartoœci zosta³yurzeczywistnione, a niektóre w niewielkim tylko stopniu. Likwidacja tychu³omnoœci powinna byæ wyzwaniem dla Policji i jej funkcjonariuszy w trzecimju¿ dziesiêcioleciu s³u¿by. W tym czasie równie¿ ustawodawca powinienwype³niæ swoj¹ powinnoœæ, przyjmuj¹c now¹ ustawê o Policji. Ta z 6 kwietnia1990 r. wype³ni³a ju¿ sw¹ rolê i czas, by przesz³a do historii. Jej miejscepowinna zaj¹æ nowa ustawa umiejscawiaj¹ca Policjê wœród innych organówadministracyjnych pañstwa oraz wyposa¿aj¹c¹ j¹ w metody, œrodki i narzêdziaadekwatne do zmieniaj¹cych siê warunków i potrzeb.Trudno oczekiwaæ i postulowaæ, by rozwi¹zania wprowadzane w przesz³oœciby³y powielane w nowych warunkach. Spe³niaæ one natomiast mog¹i powinny rolê inspiruj¹c¹, tak by nie powtarzaæ b³êdów, a czerpaæ z rozwi¹zañ,które dowiod³y swej przydatnoœci. W tym sensie dorobek polskiej myœlii praktyki policyjnej – tej pozytywnej jak i negatywnej – powinien pozostawaæci¹gle ¿ywy, s³u¿¹c teraŸniejszoœci i przysz³oœci.