pobierz - Uniwersytet Warmińsko - Mazurski

„Czasowe odebranie” oraz „przepadek” jako szczególne œrodki prawnej ochrony...141nie mo¿na domniemywaæ ani nie da siê go wyinterpretowaæ, opieraj¹c siê naratio legis instytucji czasowego odebrania; w tej kwestii konieczne by³obywprowadzenie do regulacji u.o.z. wyraŸnego postanowienia 15 .Innej oceny wymaga sytuacja, w której mamy do czynienia jedyniez obci¹¿eniem w³asnoœci zwierzêcia (np. oddaniem w u¿ytkowanie) alboz dokonaniem dyspozycji prawnej zwierzêciem wy³¹cznie o skutkach obligacyjnych;czyli z aktami, w nastêpstwie których dotychczasowy w³aœcicielzwierzêcia nie wyzbywa siê jego w³asnoœci. W sytuacji tej wyk³adnia art. 7ust. 6 w zw. z art. 35 ust. 3 u.o.z. nie daje postaw do kwestionowaniadopuszczalnoœci orzeczenia przepadku zwierzêcia ani obowi¹zywania (do czasuuprawomocnienia siê wyroku s¹du karnego) decyzji w przedmiocie jegoczasowego odebrania. W¹tpliwa by³aby w tym wypadku mo¿liwoœæ odwo³aniasiê do wyk³adni celowoœciowej poprzez argumentacjê, ¿e np. wynajête czywydzier¿awione zwierzê trafia we w³adanie innej osoby. Nie mo¿na przecie¿wykluczyæ, ¿e w ka¿dym czasie, wskutek zakoñczenia stosunku najmu lubdzier¿awy, mo¿e nast¹piæ powrót zwierzêcia we w³adanie w³aœciciela, a tymsamym przywrócenie stanu zagro¿enia dla niego.2. Ocena powy¿sza nie przedstawia siê ju¿ tak jasno, je¿eli decyzjao czasowym odebraniu zwierzêcia dotyczy utrzymuj¹cej zwierzê innej osobyni¿ w³aœciciel, np. u¿ytkownika, najemcy, dzier¿awcy. Osoba ta traci oczywiœciemo¿liwoœæ wykonywania swoich uprawnieñ (u¿ywania zwierzêcia, pobieraniapo¿ytków z tytu³u jego gospodarczej eksploatacji itd.), jednak wy³aniasiê kwestia dotycz¹ca dalszych losów zwierzêcia. Niejako naturalne wydajesiê rozstrzygniêcie – z chwil¹ podjêcia przez organ decyzji w przedmiocieczasowego odebrania – o wydaniu zwierzêcia w³aœcicielowi (zamiasto przekazaniu go podmiotowi wskazanemu w art. 7 ust. 1 lub ust. 1c u.o.z.),chyba ¿e równie¿ w stosunku do w³aœciciela zachodzi podstawa do odebrania,np. w³aœciciel wiedz¹c, ¿e dzier¿awca znêca³ siê na zwierzêciem, œwiadomienie przeciwstawi³ siê temu. Wydaje siê, ¿e takiemu rozwi¹zaniu nie stoi naprzeszkodzie brzmienie art. 7 ust. 6 u.o.z., przewiduj¹ce zwrot zwierzêcia, czylioddanie go osobie, której zosta³o ono odebrane. Zreszt¹ – jak to wyjaœniono ju¿wy¿ej – w razie odebrania zwierzêcia innej ni¿ w³aœciciel osobie nie wchodziw rachubê orzekanie przez s¹d o przepadku zwierzêcia (œrodek ten ma zastosowaniewy³¹cznie do sprawcy przestêpstwa bêd¹cego w³aœcicielem zwierzêcia).Jednak¿e w celu wyeliminowania mo¿liwych w praktyce rozbie¿noœci,po¿¹dane by³oby zamieszczenie w treœci art. 7 (po ust. 1) postanowieniaw brzmieniu: „Je¿eli jednak decyzja o odebraniu zwierzêcia zostaje podjêtaw stosunku do jego opiekuna, a jednoczeœnie nie wystêpuj¹ podstawy do odebraniago w³aœcicielowi, odebrane zwierzê zostaje przekazane w³aœcicielowi”.15 Zasygnalizowany postulat wi¹¿e siê z koncepcj¹ ustawowych granic prawa w³asnoœci– zob. A. Stelmachowski, [w:] System prawa prywatnego..., t. 3, s. 239 i nast.