pobierz - Uniwersytet Warmińsko - Mazurski

152 Brunon Ho³ysti Iraku, chocia¿ stwarza to pokusê odwetu, ale z za³o¿onej chêci zburzeniacywilizacji zachodniej w celu zbudowania wspólnoty wiernych w ca³ym œwiecie.W tej walce pañstwa europejskie, stosuj¹ce zasady praworz¹dnoœci, stawiaj¹siê w gorszej, prawie beznadziejnej sytuacji, poniewa¿ terroryœci islamscynie akceptuj¹ ¿adnych zasad i uderzaj¹ na œlepo w ludnoœæ cywiln¹.Odrzucaj¹ wszelki dialog i racjonaln¹ dyskusjê, kieruj¹ siê jedynie wiar¹o charakterze religijno-politycznym. Nierespektowanie zasad i praw, którymizwi¹zane s¹ rz¹dy pañstw demokratycznych, stwarza asymetriê w tej walce.Rz¹dy powinny wszczynaæ ofensywê antyterrorystyczn¹ wówczas, gdy gotowes¹ u¿yæ zmasowanych si³. Impet terroryzmu coraz bardziej widocznyw Europie mo¿e os³abn¹æ tylko wtedy, gdy terroryœci ponios¹ zdecydowan¹klêskê. Wobec faktu, ¿e wskutek ataków terrorystów-samobójców ginieznacznie wiêcej muzu³manów (w Iraku, Afganistanie, Izraelu) ni¿ niewiernych,ludnoœæ muzu³mañska mo¿e staæ siê sojusznikiem w walce z nimi.Walkê z terroryzmem mo¿na rozpatrywaæ jako zespó³ specyficznych dzia-³añ, a w zwi¹zku z tym mo¿liwe jest zastosowanie do ich analizy aparaturypojêciowej wypracowanej w obrêbie ogólnej teorii sprawnego dzia³ania, czyliprakseologii. Dzia³ania dzieliæ mo¿na w ró¿ny sposób i wed³ug ró¿nych kryteriówzale¿nie od celu, któremu dany podzia³ ma s³u¿yæ. Mo¿na np. sporz¹dziætypologiê dzia³añ, przyjmuj¹c jako kryterium stopieñ trudnoœci wystêpuj¹cyg³ównie, choæ nie tylko, przy obróbce tworzywa, a tak¿e stopieñ napiêciapsychicznego spowodowany trudnoœci¹. Jeœli tak podzielimy dzia³ania, zauwa¿ymy,¿e w przewa¿aj¹cej wiêkszoœci przypadków, w których stopieñtrudnoœci dzia³ania oraz zwi¹zane z nim napiêcie psychiczne sk³onni bylibyœmyumieœciæ wysoko na skali typologicznej, wystêpuje w jêzyku potocznymdla okreœlenia tego w³aœnie rodzaju dzia³ania rzeczownik „walka” lub czasownik„walczyæ” b¹dŸ ich bliskoznaczne odpowiedniki 1 . W ró¿nego rodzaju tekstachwystêpowa³y i wystêpuj¹ takie wyra¿enia jak: „walka z przyrod¹” lub„walka z ¿ywio³em”, „walka cz³owieka z samym sob¹” czy te¿ „walka rozumuz uczuciem” „walka o byt”, „walka z nêdz¹”, „walka o w³asn¹ prawdê” lub„walka o pokój”. Niektóre z tych wyra¿eñ s¹ œwie¿ej daty, wiele z nich jednakwystêpowa³o i wystêpuje w jêzyku potocznym od setek lat. Analizuj¹c konteksty,w których umieszczone s¹ przytoczone wy¿ej zwroty, s¹dziæ mo¿nazasadnie, ¿e zwroty te stosowane s¹ wtedy, gdy mówi¹cy lub pisz¹cy pragniezaznaczyæ, i¿ dane dzia³anie odznacza siê szczególnie wysokim stopniemtrudnoœci i napiêcia psychicznego 2 . I w rzeczywistoœci wyra¿enia te dotycz¹takiego w³aœnie rodzaju dzia³añ. Byæ mo¿e w dalszym rozwoju nauki zostan¹one wyodrêbnione w specyficzn¹ grupê. Nie jest bowiem wykluczone, ¿eogólne regu³y sprawnoœciowe dotycz¹ce tych dzia³añ bêd¹ tu czêœciowo oczywiœcienieco inne ni¿ regu³y sprawnoœciowe dotycz¹ce dzia³añ o mniejszym2 J. Rudniañski, Kompromis i walka, Warszawa 1989, s. 15.