pobierz - Uniwersytet Warmińsko - Mazurski

Walka z terroryzmem z perspektywy prakseologii171Drugim g³ównym celem poœrednim jest spowodowanie, za pomoc¹ opisanychdalej metod, dezorganizacji w zespole przeciwnika. Jest to szczególnieskuteczne przy du¿ym stopniu zorganizowania, który w wielu miejscach obserwujemyobecnie. Im bowiem wy¿szy stopieñ zorganizowania, tym wiêkszazale¿noœæ interzespo³owa, a zatem tym wiêksze efekty negatywne powodujenawet niewielki stopieñ dezorganizacji, jeœli uda siê j¹ wprowadziæ. St¹dw³aœnie istotnoœæ metod „dezorganizuj¹cych”. Byæ mo¿e w niektórych przypadkachbywa lepiej, gdy walcz¹cy zespó³ nie jest zorganizowany zbyt spójniepod wzglêdem wysokiego stopnia wzajemnych zale¿noœci interzespo³owych.Zmniejsza siê wtedy, co prawda, sprawnoœæ walki, jednoczeœnie jednakzmniejsza ryzyko nieprzewidzianej pora¿ki lub klêski. Najlepsza jest takasytuacja, gdy walcz¹cy zespó³ posiada wysoki stopieñ organizacji, lecz jednoczeœnieorganizacja ta skonstruowana jest tak, i¿ potrafi szybko dostosowaæsiê nie tylko do przeciwdzia³ania przeciwnika i do zmian otoczenia, leczrównie¿ do zmian zachodz¹cych wewn¹trz samej organizacji.Trzecim g³ównym celem poœrednim, przede wszystkim w przypadkachwalk na szczeblu œrednim i makro, jest doprowadzenie do tego, by zespo³yotoczenia rozpoczê³y walkê niezbrojn¹ lub zbrojn¹ z przeciwnikiem. Tutaj ju¿znajdujemy siê na granicy walk niezbrojnych i zbrojnych. Warto podkreœliæ,i¿ granica ta bywa p³ynna.Realizacjê wymienionych wy¿ej g³ównych celów poœrednich osi¹ga siêm.in. przez stosowanie wobec jednostek i zespo³ów otoczenia ró¿nego rodzajusytuacji zachêcaj¹cych oraz ró¿nego rodzaju przemocy (tzn. stwarzania sytuacjiprzymusowych) przez dzia³ania, które mo¿na okreœliæ jako „dzia³aniainformacyjne”, rozumiej¹c przez to wyra¿enie zarówno informacjê, jak i dezinformacjê,tudzie¿ przez wszelkie oddzia³ywanie za pomoc¹ œrodków oddzia-³ywania masowego. W walce prowadzonej w gêstym otoczeniu spo³ecznymistotne jest w wielu przypadkach nie tyle samo zdarzenie jako takie, ilesposób informowania o nim. Niemal ka¿de zdarzenie da siê bowiem przedstawiæw ró¿ny sposób, abstrahuj¹c nawet od mo¿liwoœci informowania o zdarzeniach,które w rzeczywistoœci nie mia³y miejsca, oraz od braku wszelkiejinformacji o istotnych dla wielu ludzi zdarzeniach, które mia³y miejsce.Metody walki niezbrojnej i zbrojnej w gêstym otoczeniu spo³ecznym podzieliæmo¿na – z punktu widzenia stosunku stron walcz¹cych wzajem dosiebie i do otoczenia – na dwa g³ówne rodzaje. Do pierwszego z nich zaliczasiê metody bezpoœredniego oddzia³ywania na przeciwnika, takie na przyk³ad,jakie zosta³y opisane przez Kotarbiñskiego i s¹ obecnie stosowane w walceprowadzonej g³ównie, choæ nie zawsze, w gêstym otoczeniu spo³ecznym 28 . Dodrugiego rodzaju zaliczyæ mo¿na metody poœredniego oddzia³ywania na przeciwnika,tzn. oddzia³ywania na ró¿ne zespo³y lub jednostki otoczenia w tym28 T. Kotarbiñski, Z zagadnieñ..., s. 551.