pobierz - Uniwersytet Warmińsko - Mazurski

146 Mieczys³aw Goettelnie w wypadkach takich zachowañ stawiaæ zarzut œwiadomego zadawanialub dopuszczania do zadawania zwierzêtom bólu lub cierpieñ, czyli oceniaæ jew kategoriach czynu zabronionego przez prawo karne (zachowania zawinionego).Nie ma wobec tego mo¿liwoœci zastosowania wówczas nie tylko przepadkuzwierzêcia (choæby tytu³em œrodka zabezpieczaj¹cego), lecz nawet jegoczasowego odebrania. Tymczasem koniecznoœæ uniemo¿liwienia w³aœcicielowilub opiekunowi dalszego sprawowania w³adztwa nad zwierzêciem bywa nierzadkoewidentna.Próbê rozwi¹zania powy¿szego dylematu podjêto w orzecznictwie s¹dówadministracyjnych. W orzecznictwie tym toruje sobie drogê kierunek wyk³adniprzyjmuj¹cy, i¿ art. 7 u.o.z. nie uzale¿nia rozstrzygniêcia w przedmiocieczasowego odebrania zwierzêcia od wyst¹pienia w zachowaniu w³aœcicielalub opiekuna zwierzêcia elementu winy czy w ogóle znamion czynu zabronionego25 . Wystarczaj¹c¹ podstaw¹ jest samo utrzymywanie zwierz¹t w niew³aœciwychwarunkach. Jednak powy¿sze tezy, co ju¿ wy¿ej wyjaœniono, nieznajduj¹ uzasadnienia w treœci unormowañ ustawy o ochronie zwierz¹t (art.7 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 2 i art. 35 ust. 1). Judykatura próbuje zatem nadaæanalizowanym regulacjom administracyjnoprawnym rozs¹dn¹ treœæ, wychodz¹cze s³usznego za³o¿enia, ¿e bezpieczeñstwo i dobro zwierzêcia jest szczególn¹wartoœci¹. Nie maj¹c jednak innego wyjœcia, ucieka siê, co nietrudnodostrzec, do wyk³adni contra legem. Nale¿y w zwi¹zku z tym postulowaæzmianê art. 7 ust. 1 u.o.z. w taki sposób, aby w nowej redakcji przepis tenprzewidywa³ mo¿liwoœæ czasowego odebrania nie tylko w razie „traktowaniazwierzêcia w sposób okreœlony w art. 6 ust. 2” (jak jest obecnie), lecz tak¿ew wypadku „znajdowania siê zwierzêcia z innych przyczyn w warunkachzagra¿aj¹cych jego ¿yciu lub zdrowiu”.VI. Scharakteryzowane wy¿ej rozwi¹zania o charakterze publicznoprawnymw postaci czasowego odebrania zwierzêcia oraz orzeczenia jego przepadkupoci¹gaj¹ za sob¹ równie¿ donios³e konsekwencje w zakresie stosunkówcywilnoprawnych. Wzglêdem w³aœciciela zwierzêcia skutkuj¹ one ograniczeniemlub utrat¹ prawa w³asnoœci. Koniecznoœæ siêgniêcia po tak drastyczneœrodki uzasadniona jest potrzeb¹ ochrony wyj¹tkowo cennego dobra, jakimjest ¿ycie, zdrowie oraz bezpieczna egzystencja zwierzêcia. Donios³a rolatych¿e œrodków sprowadza siê do usuniêcia zagro¿eñ, których Ÿród³a tkwi¹w ludzkich postawach i zachowaniach. Analiza unormowañ ustawy o ochroniezwierz¹t, niezale¿nie od generalnej aprobaty przedstawionych rozwi¹zañ,pozwoli³a równie¿ dostrzec pewne niedoskona³oœci w zakresie jurydycznegoujêcia instytucji czasowego odebrania zwierzêcia. Stawia to niejednokrotnie25 Wyrok WSA w Szczecinie z 1 czerwca 2004 r., SA/Sz 1197/02, teza 2, LEX nr 523943oraz wyrok WSA w Warszawie z 11 grudnia 2008 r., IV SA/Wa 1650/08, LEX nr 523938.