pobierz - Uniwersytet Warmińsko - Mazurski

Zasada dwuinstancyjnoœci postêpowania podatkowego335z którym tylko strona postêpowania broni¹ca swojego interesu prawnegomo¿e dokonaæ oceny tego, czy jej interes zosta³ zrealizowany w postêpowaniuprzed organem pierwszej instancji 9 . Dlatego te¿ przyjmuje siê, i¿ wniesienieprzez stronê odwo³ania od korzystnej dla niej decyzji nie powoduje bezprzedmiotowoœcipostêpowania odwo³awczego. Organ odwo³awczy jest nadal zobowi¹zanymerytorycznie ustosunkowaæ siê do treœci odwo³ania i orzec o prawid³owoœcib¹dŸ nieprawid³owoœci zaskar¿onej decyzji 10 .Z zasad¹ dwuinstancyjnoœci zwi¹zany jest równie¿ tok instancji. Naukaprawa ujmuje tok instancji jako „dzia³anie dwóch instancji rozpatrywane³¹cznie, jednak okreœlenie »tok« zak³ada pewien dynamizm (przesuniêcie,przekszta³cenie) i zwraca uwagê zw³aszcza na wszystko to, co stanowi przejœcieod jednej instancji do drugiej” 11 . Przedmiotem tego przejœcia jest sprawaadministracyjna (podatkowa) po raz pierwszy rozpatrzona i rozstrzygniêtadecyzj¹ organu pierwszej instancji, podlegaj¹ca w wyniku ¿¹dania stronyprzesuniêciu do kolejnej, czyli drugiej instancji 12 . Tok instancji okreœla zatemkolejnoœæ, w jakiej sprawa powinna siê znaleŸæ w poszczególnych instancjach13 .W przedstawionej definicji toku instancji brak jest jednak wskazania,w jakim celu powinien byæ on uruchomiony. Najogólniej rzecz bior¹c, chodzio zapewnienie stronom odwo³uj¹cym siê mo¿liwoœci obrony swoich prawi interesów 14 . Jednak¿e osi¹gniêcie powy¿szego celu mo¿liwe jest jedyniewówczas, gdy organ drugiej instancji bêdzie móg³ dokonaæ merytorycznejoceny prawid³owoœci rozstrzygniêtej sprawy. Z istoty zasady dwuinstancyjnoœciwynika bowiem, i¿: „sprawa podatkowa na ¿¹danie strony z³o¿onaw szczególnej formie nazwanej odwo³aniem powinna podlegaæ ponownemuzbadaniu przez organ podatkowy drugiej instancji” 15 . Tym samym uruchomienietoku instancji powinno zapewniæ stronie mo¿liwoœæ dwukrotnego, merytorycznegorozpoznania i rozstrzygniêcia jej sprawy podatkowej. Jak wskazujesiê w literaturze przedmiotu, realizacja tego celu powinna nast¹piæ przypionowym ukszta³towaniu toku instancji i przyjêciu, ¿e organem odwo³aw-9 Por. wyrok NSA z dnia 3 lipca 1992 r., SA/Wr 455/92, ONSA 1993, nr 3, poz. 62.10 Por. wyrok NSA z dnia 23 czerwca 1995 r., II SA 286/94, ONSA 1996, nr 3, poz. 130.11 J. Zimmermann, Administracyjny tok instancji, Kraków 1986, s. 12.12 Zob. ibidem, s. 14.13 Zob. A. Wiktorowska, Zasada ogólna dwuinstancyjnoœci w postêpowaniu administracyjnym,„Samorz¹d Terytorialny” 1995, nr 6, s. 80; B. Adamiak, Tok instancji przed organamisamorz¹du terytorialnego, „Samorz¹d Terytorialny” 1991, nr 9, s. 3 i n.14 Zob. J. Zimmermann, Administracyjny tok..., s. 15, a tak¿e wyrok NSA z dnia 12 listopada1992, V SA 721/92, ONSA 1992, nr 3–4, poz. 95.15 A. Hanusz, P. Czerski, Zasady ogólne postêpowania podatkowego, [w:] Pañstwo. Prawo.Myœl Prawnicza. Prace dedykowane profesorowi Grzegorzowi Leopoldowi Seidlerowi w dziewiêædziesi¹t¹rocznicê urodzin, Lublin 2003, s. 91; zob. tak¿e B. Adamiak, [w:] Ordynacja podatkowa...,s. 560; P. Witkowski, Zasady ogólne postêpowania administracyjnego w postêpowaniupodatkowym, „Przegl¹d Podatkowy” 1997, nr 7–8, s. 24; Z. Kmieciak, Zasada dwuinstancyjnoœcipostêpowania administracyjnego, „Glosa” 1997, nr 1, s. 11.