pobierz - Uniwersytet Warmińsko - Mazurski

Walka z terroryzmem z perspektywy prakseologii157oczywiœcie ró¿ne stopnie ogólnoœci. Wydawaæ by siê mog³o, ¿e najogólniejszaregu³a jakiejkolwiek sprawnej walki g³osi: w mo¿liwie najkrótszym czasiei przy mo¿liwie najmniejszym zu¿yciu w³asnych zasobów materialnychi ludzkich doprowadziæ przeciwnika do tego, by zaniecha³ przeciwdzia³ania.Okazuje siê jednak, ¿e nie jest to regu³a o najwy¿szym stopniu ogólnoœci,gdy¿ przed³u¿aj¹ce siê przeciwdzia³anie, któremu druga strona szybko mo¿ekres po³o¿yæ, bywa nieraz na rêkê tej w³aœnie stronie. Przeci¹ga onaw sposób zamierzony walkê np. po to, aby lepiej i bardziej wszechstronniewypróbowaæ w³asne narzêdzia walki. Próba ta bowiem mo¿e siê okazaæ wielceprzydatna w walce wa¿niejszej, do której strona ta w³aœnie siê przygotowuje,traktuj¹c aktualnie prowadzon¹ walkê jedynie jako dzia³anie preparacyjne.Takie sytuacje wystêpuj¹ równie¿ w walce z organizacjami terrorystycznymi.Okazuje siê, ¿e z wielu wzglêdów, m.in. z racji negatywnych reakcjiotoczenia, nie zawsze mo¿na u¿yæ posiadanych narzêdzi walki (zarównozbrojnej, jak i niezbrojnej), które doprowadzi³yby do zwyciêstwa w najszybszymczasie i przy najmniejszych kosztach w³asnych. Mo¿na bowiem osi¹gn¹æzwyciêstwo, nara¿aj¹c siê po jego osi¹gniêciu na sytuacjê tak trudn¹, i¿lepiej niektórych z posiadanych narzêdzi nie u¿ywaæ, przed³u¿aj¹c walkêi zwiêkszaj¹c koszty w³asne, np. ryzykuj¹c ¿ycie zak³adników. W tym wypadkurzecz dotyczy otoczenia spo³ecznego, w którym walka siê toczy.Rozpatrywanie walki w abstrakcji, niezale¿nie od bezpoœrednich celówg³ównych stron walcz¹cych oraz niezale¿nie od otoczenia spo³ecznego, w jakimsiê j¹ prowadzi, stanowi³o z wielu powodów zabieg ³atwiejszy do wykonaniapoprzednio, trudniejszy natomiast obecnie. Tak np. poszukuj¹c najbardziejogólnej dyrektywy skutecznego prowadzenia jakichkolwiek walk, stronydochodzi³y do regu³y nastêpuj¹cej: walcz¹c, postêpuj tak, abyœ w danychokolicznoœciach osi¹gn¹³ w mo¿liwie najkrótszym czasie i przy mo¿liwie najmniejszychkosztach w³asnych swój bezpoœredni cel g³ówny. Jeœli jednak taksformu³ujemy tê regu³ê, a inaczej tego uczyniæ nie mo¿emy, bêdzie ona identyczna(przy zamianie s³owa „walcz¹c” na s³owo „dzia³aj¹c”) z najbardziejogóln¹ regu³¹ sprawnego dzia³ania. Zdaniem Rudniañskiego powstaje pytanie:czy brakuje specyficznej, a zarazem najogólniejszej regu³y dla wszystkichtego rodzaju dzia³añ, które nazywamy walk¹, i tylko dla nich? 15 Na topytanie autor odpowiada, i¿ dla dzia³añ nazywanych walk¹ i tylko dla tychdzia³añ nie mo¿na znaleŸæ jednej regu³y, która mia³aby zarazem ni¿szy stopieñogólnoœci od ogólnej regu³y sprawnego dzia³ania, wy¿szy zaœ od wszystkichinnych regu³ specyficznych tylko dla walki. Mo¿na natomiast wyodrêbniækilka regu³ równorzêdnych pod wzglêdem stopnia ogólnoœci dotycz¹cychtylko walki, maj¹cych jednoczeœnie wy¿szy stopieñ ogólnoœci ni¿ wszystkieinne regu³y tylko jej dotycz¹ce. Dzieje siê tak dlatego, ¿e dzia³ania nazywane15 J. Rudniañski, op. cit., s. 24.