pobierz - Uniwersytet Warmińsko - Mazurski

412 Ryszard Sztychmilerprawa upowa¿niaj¹c¹ do formu³owania dalszych norm i wniosków praktycznych.To punkt wyjœcia do kszta³towania pozosta³ych norm prawa oraz podejmowaniadecyzji administracyjnych. Tzw. œmieræ z litoœci okazuje siê drog¹do dehumanizacji medycyny i drastycznej dyskryminacji ludzi, do ich podzia-³u na „u¿ytecznych spo³ecznie”, „zdatnych do ¿ycia” i „bezu¿ytecznych”, „niezdatnych”,a wreszcie do (podszytej agresj¹) eliminacji chorych. Nie jest toprawdziwa walka z cierpieniem.Teoria postuluj¹ca „dobr¹ œmieræ” opiera siê na fa³szywej, fenomenalistyczno-naturalistycznejkoncepcji cz³owieka, na utylitaryzmie spo³ecznym.Zawiera te¿ wiele sprzecznoœci i uogólnieñ, a tak¿e zmierza do usprawiedliwieniaskrywanej spo³ecznej agresji wobec osób pogr¹¿onych w cierpieniu lubbliskich œmierci. Prowadzi do ra¿¹cej dyskryminacji osób s³abych, bezbronnychlub tragicznie upoœledzonych. Eutanazja zalegalizowana prawnie todegradacja medycyny i zagro¿enie dla wspólnoty ludzkiej. Mo¿e siê równie¿staæ po¿¹danym narzêdziem systemu totalitarnego, dziel¹cego ludzi na„zdatnych do ¿ycia w nowoczesnym pañstwie” oraz „istoty bezwartoœciowe”.¯ycie nie jest czyj¹kolwiek w³asnoœci¹, wobec tego cz³owiek nie ma prawaani tego ¿ycia skracaæ, ani komukolwiek odbieraæ (pomijaj¹c sytuacjewojny sprawiedliwej, samoobrony koniecznej i kary œmierci). Druga osobanie mo¿e te¿ „scedowaæ” na kogokolwiek swojego prawa do ¿ycia, czyli niemo¿e nikogo „uprawniæ” (np. poprzez wyra¿enie „chêci œmierci”) do tego, byjej ¿ycie skróci³. Odebranie ¿ycia drugiej osobie jest i pozostanie œwiadomymzabójstwem cz³owieka, zabójstwem tym straszniejszym w swej wymowie odpospolitych, kryminalnych morderstw, ¿e dokonywanym czêsto przez lekarzy,czyli osoby, których powo³aniem jest (by³o?) niesienie pomocy cierpi¹cym.Wszystkie instytucje oœwiatowe winny tak uczyæ przestrzegania prawa,aby na pierwszym miejscu uwzglêdniaæ prawo do ¿ycia jako pierwszorzêdnei nadrzêdne w stosunku do innych praw. Nie wolno dopuœciæ, by eutanazjazosta³a zalegalizowana, poniewa¿ skutki jej wprowadzenia bêd¹ katastrofalnedla danego kraju i ca³ej œwiatowej cywilizacji.Alternatyw¹ dla praktyk eutanastycznych jest: 1) rozwijanie medycynypaliatywnej 44 , 2) pozwolenie chorym (w stanach terminalnych) doczekaæ spokojnego,godnego kresu ¿ycia, najlepiej w domu, w gronie najbli¿szych, 3) rozwijaniesieci hospicjów.44 A. Bartoszek, Opieka paliatywna jako alternatywa dla eutanazji, [w:] Eutanazjaw dyskusji, pod red. P. Morciniec, Opole 2001, s. 151–154.