pobierz - Uniwersytet Warmińsko - Mazurski

Walka z terroryzmem z perspektywy prakseologii177czêsto wykorzystywany przez organizacje terrorystyczne w walce z silniejszymmilitarnie przeciwnikiem 30 .Oprócz zyskiwania sprzymierzeñców w zespole aktualnego przeciwnika,istotne jest równie¿ pozyskiwanie sprzymierzeñców w zespo³ach przeciwnikówpotencjalnych, tzn. w tych zespo³ach, o których s¹dzi siê z du¿ym stopniemprawdopodobieñstwa, ¿e stan¹ siê – m.in. z powodu stosowania danejstrategii lub z powodu przewidywanego rozwoju wypadków – przeciwnikamiw mniej lub bardziej dok³adnie okreœlonym czasie przysz³ym. Mniej sprawnitaktycy zwykli niekiedy zapominaæ, ¿e zespo³y te nie musz¹ byæ jednak aniobecnie nastawione przychylnie wobec aktualnego przeciwnika danej strony,ani w przysz³oœci, gdy same stan¹ siê ju¿ przeciwnikiem. W walkach, zw³aszczaniezbrojnych, prowadzonych w gêstym otoczeniu spo³ecznym nie obowi¹zujebowiem zasada g³osz¹ca, ¿e „wrogowie naszych wrogów s¹ naszymiprzyjació³mi”. Czasem mo¿e byæ tak, czasem inaczej. A to m.in. dlatego, ¿ewalki niezbrojne (w przeciwieñstwie do walk zbrojnych, w których d¹¿y siêna ogó³ do zniszczenia przeciwnika) prowadzi siê pod ró¿nymi wzglêdami;pod jednym wzglêdem np. ograniczaj¹c lub dezorganizuj¹c dzia³ania stronyprzeciwnej, pod innymi zaœ nie tylko tego nie czyni¹c, lecz nawet okreœlonedzia³ania strony przeciwnej wspomagaj¹c.W walkach niezbrojnych stopieñ kooperacji negatywnej bywa ró¿ny, jakte¿ ró¿ny mo¿e byæ jej zakres w ogólnym bilansie interakcji miêdzy jednymzespo³em a drugim. Jeœli np. zespó³ pierwszy walczy niezbrojnie z dwomaró¿nymi zespo³ami, to w jego walce z jednym zespo³em zarówno stopieñ, jaki zakres kooperacji negatywnej mog¹ byæ tak ma³e, ¿e w krótkim czasierokuje to przejœciem do kooperacji pozytywnej, natomiast w walce z zespo³emdrugim stopieñ i zakres kooperacji negatywnej s¹ tak du¿e, i¿ nic nie rokujezaprzestania walki. W takiej sytuacji sprzymierzenie siê obu wrogich zespo-³ów by³oby czêsto, choæ nie zawsze, niekorzystne dla zespo³u pierwszego.Do zahamowania terroryzmu mog¹ przyczyniæ siê w znacznym stopniuproces pokojowy i demokratyzacja na Bliskim Wschodzie. Nie ma alternatywydla arabsko-izraelskiego procesu pokojowego. Tego konfliktu nie da siê rozwi¹zaæ,stosuj¹c przemoc. Polityka amerykañska powinna zmierzaæ do zmniejszeniawojskowej obecnoœci w krajach arabskich, wspierania rozwoju kulturyzachodniej i rezygnacji z ingerencji kulturowej w œwiecie arabskim. Nale¿yzrezygnowaæ z chêci przekszta³cenia kultury islamskiej na wzór europejski,zmierzaæ w kierunku wiêkszej równowagi miêdzykulturowej. Zachód natomiastpowinien skoncentrowaæ siê na utrzymaniu i odnowieniu w³asnej kultury.Na jubileuszowej 50. sesji Federalnego Urzêdu Kryminalnego (FUK)w Wiesbaden 2–4 listopada 2004 r. omówiono wiele aspektów zwalczania30 A. Silke, Terrorism, Victims, and Society. Psychological Perspectives on Terrorism andIts Consequences, New York 2003, s. 76–78.