Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

José Augusto Ventín Durán. Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición oral[9]É a nabiña que de un granciño pequerrecho bota as nabizas de follas largas e indamais o nabo suculento, así 208 son estes contos do pobo: curtos, sen graciavisíbele 209 , mais a miude filosóficos e sempre enxebremente raciales. O que llefalla en literatura e en invenzón sóbralle moitas veces en ouservazón e en malicia,e sempre dentro de unha simpricidade boa e rideira. 210 [C171/50].2.6.8. As saídas do parvo de OitavénHoubo na parroquia de Oitavén 211 un parvo que se tiña moito de tolo inda 212 tiña maisde prosmeiro. As suas manias 213 fixénose proverbiás: non andaba calzado porque “nonqueria 214 pexas nos pés”; se lle daban esmola en prata non a 215 queria: –só 216 che querocartos negros, se me das outros non chos quero– el 217 ben sabia que cande lle ofrecianunha peseta, non lla daban e por iso rexeitábaa 218 .Enterro que houbese nas parroquias dos arredores, como naquel tempo habia 219 fartascomedelas, alá ia 220 o bo do parvo prás 221 aproveitar, e cando sentia toca-las 222campanas a defunto en duas parroquias da viciñanza no mesmo dia salaiábase 223tristeiro:– Pacencia, ¡non cadran todos a xeito!Antre os cregos tiña moito partido e sempre andaba atrás deles. Un dia andaban unspoucos a cazar e el apareceu; puxénoo 224 nun camiño pra lle berrar ós 225 coellos pra quenon fuxisen por alí 226 e con pouco berránolle:– ¡Torna Xepe, que velo ahí 227 vai!Mais o coello pasou como alma que leva o demo, e o crego que estaba mais perto delalpurnouo 228 : [10]– Non sei que demo fas ahí 229 que o deixache fuxir.– Si, home, si; eles xa son bravos e vós inda lle botáde-los 230 cans!Xantar de cregos, no preceito, ou nos dias de festa era cousa que non perdia 231 .Un dia, na festa do santo patrón 232 de unha parroquia dos arredores, estando nareitoria 233 moitos cregos xuntos, quixeno metelo 234 nun apuro e un delesperguntoulle 235 :– Xepe, ti agora tes que nos decer cal de nós todos é o millor. Va ¿quen 236 é?O parvo que non se queria pór a mal con ningún 237 respondeu:– Boh, boh 238 , señor abade, en gando ruín non lle hai onde escoller.I amoado 239 foise sentar nun canto.Moscoso, 23 de san 240 Miguel de 1935.[11]2.6.9. O das almiñas benditasAndaba un home a cazar nun dia de pouca sorte, cando se porcatou de que, nunhachaira, no medio de unha clareira, estaban a rebuldar dous coellos gordos e nidios;púxose a axexar e mentres esperaba que se lle puxesen os dous a xeito prós 241 rematarde un tiro, monologaba caladiñamente: miñas benditas ánimas do purgatorio 242 ,seosCadernos de Fraseoloxía Galega, Anexo 1, 2007. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Real Academia Galega. 351