Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

José Augusto Ventín Durán. Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición orallevaban cáxeque pillada, cando as voltas polo 645 campo tornano a pasar ó pé 646 dosalgueiro onde estaba o gato, este ó vela como fuxia, berroulle á 647 raposa:– Maria das Mañas, acode as do saco que as outras cen xa che se van acabando!E abaixándose do albre foise pra casa con pés de lan, que alí parecíalle 648 o lugar maisseguro.Moscoso 4 de marzal de 1938. 649É a fábula 650 XIII do libro IX de La Fontaine. 651[44]2.6.22a. O pucho vermelloXa velliño e malado un lión 652 , o lobo leváballe os condoitos: galos nidios, coellosvizosiños, años leiteiros, en fin 653 o que podia arrepañar, e como era cortesánaproveitado nun 654 dia díxolle:– Vosa rial persoa ben 655 ve como eu lle son adicado en contras ó 656 que fai a mala casteda raposa que nunca lle aporta ren, non é que ela non cace, iso si, ela caza e moito,mais todo lle é pouco prá 657 sua larpeirice.Non o 658 digo pra me gabar mais sempre é bo que se lle reconeza o merecemento a queno 659 ten. Ela é soilo pra larpar i-andar á gandaia e i-eu pra traballos e sacrificios e istonon é xusticia de Deus.Escoitou os carpidos o lión e díxolle que cada un levaria o pago que merecese.A raposa estaba agachadiña na entrada do tobo e escoitou todo canto o lobo dixera.Cando el 660 saíu ela entrou e [45] finxíndose cansa e consumida fincouse ós pés 661 dolión i-a carpirse antre salaios dixo:– Ai meu señor da miña i-alma, veño cansa, veño mesmo mortiña de correr, andei assete partidas do mundo en percura da meiciña pra vos curar, mais chego consoladaporque alfin acheina 662 .O lión coa 663 espranza da cura amansouse axiña e esperou.– Estiven co unha meiga moi entendida –dixo a raposa– e ela afianzoume que praquedardes bo, meu señor e rei, vos facia falla arrincarlle pola 664 cabeza a pel de unlobo dos que millor lle quixésedes, porque seria pra vós o mais traizoeiro, evestírdela 665 mentres estiver quento do corpo d’el 666 , e que sen iso, bondadoso señor,non vos guarirán vosos males, porque vós tendes meigallo que volo 667 botano os queacotio 668 vos andan a gabar.As verbas falsarias da raposa entrano [46] como fouciño en herva tensa polos 669ouvidos do lión, i-ó 670 outro dia cando o lobo lle veu traguer un fresco e dondocabirtiño botoulle as pontas á cabeza pra lle arrica-lo 671 coiro. Como o lión 672 estabamaladiño i-o 673 lobo rexo e varil, este fuxíulle coa 674 cachola a sangrar pra fóra 675 dotobo, e a raposa que estaba ó 676 axexo no outo dun 677 coto berroulle:– Home do pucho vermellocando fores ó 678 consello,coida do teu negocioe non coides do alleo 679 .364 Cadernos de Fraseoloxía Galega, Anexo 1, 2007. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Real Academia Galega.