Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

José Augusto Ventín Durán. Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición oralCon o calor das luces e da xente no sobrado unha vela foise torcendo sen ninguénreparar nela 1776 e cando todos dormian 1777 caíu encol das roupas que lle estaban a xeito edalí 1778 á casa toda que era moi anterga e de madeiras moi secas, e coa 1779 casa queimoua defuntiña.Dendes daquela 1780 témera desgracia, na terra ou fóra dela ninguén 1781 mais coneceu asduas mozas senón polo 1782 alcume denigrante de “as 1783 fillas da Queimada”. E os vellosdendes de entón ao falar do conto adoitaban decer: –Éche ben certo o refrán antergoque di: “Antes que te acabes non te gabes”.Moscoso, a 10 de abril 1784 de 1939.[149]2.6.57. A empanadaAlá como foi que dous soldados, un galego e un andalús, se fixeron cunha 1785empanada, non se sabe; o caso é que se fixeno e que foi de noite, despois de terenceado.Como amos 1786 estaban agasallados i-a empanada era algo cativa, o andalús, coa 1787 santaentenzón de a manducar el 1788 soilo no outro dia, díxolle ao galego que o millor eradeixala pra pola 1789 mañán e como era algo pequerrecha pra dous que iban facer untrato: o que de antre os dous soñase coa 1790 cousa mais outa naquela 1791 noite almorzariaa empanadiña.O galego notoulle a chuscada e como tivo medo de non saber mentir tanto coma el, ahípolo 1792 amañecer ergueuse 1793 moi caladiñamente e con moito xeito foise á empanada ezampouna no bucho, e despois encrubíu co pano o canto onde estivera pra que se llenon conecese a sua larpeirice e foise deitar.Cando se ergueron o andalús perguntoulle polo 1794 seu soño, e o galego, moi encollidiñode xenio, díxolle [150] que comezase el 1795 . E vai o andalús e contou:–Eu soñei que estando no chan dei un brinco no áere e púxenme nas nubes.O galego ouvíulle a fazaña moi caladiño e dixo:–Eu vinte chegar alá...–Dendes dalí –proseguíu 1796 o andalús– dei outro pincho con mais arrinque e fun mallarca cabeza no medio a medio das portas do ceu, i-a proba velaquí 1797 está na miñacachola. Olla o petouto que fixen –e estaba porque tiña un pote feito na vispra–; eu 1798vinte rubir...–Ben; xa que viches todo conta agora o teu sono a ver se tamen cho vin eu...–Non, home, non; ti non me viches. Cando eu te vin rubir tan outo, tan outo, pensei quenon tornabas mais; e como era un pecado perderse aquel ben de Deus Nostro 1799 Señor,eu erguinme e comín 1800 a empanada toda e así 1801 aforreime o traballo de andar a soñarcousas imposibres.Ninguén 1802 soubo que cara puxo o andalús cando se achou sen a empanada que tiñacoma sua, e ben ganada.Moscoso, 20 de abril 1803 de 1939.396 Cadernos de Fraseoloxía Galega, Anexo 1, 2007. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Real Academia Galega.