Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

José Augusto Ventín Durán. Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición oralpúxoo 1021 de boca pra baixo erguéndolle 1022 as pernas e fíxolle botar fóra 1023 moita i-augada que tiña enviado e coela 1024 saíulle o veneno. Como pudo tróugoo prá 1025 casa edespois de estar algúns 1026 dias antre a vida i-a morte púxose bo.Nin pra se matar tivera xeito. ¡Xa é saber andar fóra 1027 de tempo e hora!Moscoso, 20 de maio 1028 de 1938.[77]2.6.31. Roque... Roque... Roque...Nunha 1029 aldeia ribeirán, abondosa pola 1030 sua produzón e polo 1031 axeitado dos seusfillos pra gana-la 1032 vida, habia unha confradeiria 1033 que tiña ó 1034 seu cárrego e comosoila razón 1035 do seu ser festexar dinamente o divino san 1036 Roque, patrón da terra.No dia da festa do adourado santiño non eran caiños nos gastos, e coa 1037 sua runfaprocuraban darlle á funzón o meirande brilamento. Tiñan por costume tódolos 1038 anosmandar vir un pregador de sona pra eisaltar mais e o millor que poidese o seu groriosopatrón, pregador que decote era moi ben agasallado e inda millor pago. Nun ano veulleun frade 1039 moi paroleiro, de vos 1040 cariñenta e convencedeira, e que a todos lle agradoumoito sendo por iso tratado a corpo de rei polos devotos, mais 1041 na hora de lle pagar, obulseiro da confradeiria deulle un peso somente 1042 ; pareceulle a doa cativa ó 1043pregador diante do agarimo dos penitentes que el 1044 vira e sentira i-así llo dixo ó 1045pagador, e este es- [78] pricoulle o caso.–É 1046 costume da nosa irmandade darlle ó 1047 pregador un peso por cada ves que menteo nome do noso san 1048 Roquiño querido e como Vosa 1049 Paternidade soilo llo mentouunha, dámoslle o que de xusticia lle toca.O frade engulíu en seco mais como ese era o uso e costume da terra tivo que seconformar coa 1050 mesquiñeza que lle deron.Veu outro ano i-outro frade e de outro convento pra pregar, porque non adoitabanrepetir o mesmo, mais 1051 o bulrado puxo o novo ó 1052 corrente do costume daconfradeiria, i-aquilo e que foi un nunca acabar de san 1053 Roque pra un lado, sanRoque pró 1054 outro, i-era san 1055 Roque milagreiro, san 1056 Roque confesor, san 1057Roque abogado contra a peste, san 1058 Roque co seu canciño, o canciño con san 1059Roque e pra rematar, a ladaiña:–Meus irmáns 1060 amados, o divino san 1061 Roque é tan querido que ata as rans no seucharco repeten roque, roque, roque...–Chega, chega, reverendo, que xa se me acabou o esteo e non teño mais onde pór 1062os riscos nin cartos que abonden pra lle pagar –berrou un dos confrades que era oencarregado de ir pondo un risco na auta que sustiña a tribuna e que servia 1063 , comaquen di, de libro de escrita pró 1064 aito.Dendes daquel 1065 ano, polo si polo non 1066 , antes da festa axustan co pregador o que selle ha de levar, non sexa o demo que se combinen outra ves 1067 e os deixe sen cartos ousen honra por non faltaren ós 1068 costumes.Moscoso, 31 de maio de 1938. 1069374 Cadernos de Fraseoloxía Galega, Anexo 1, 2007. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Real Academia Galega.