Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

José Augusto Ventín Durán. Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición oral[63]2.6.27. Por que 867 choras, neno?Un home, americano, 868 por mal nome, con rica chota de bandas de veludo vermelloriscado de ouro e vistosamente terzado ó 869 redor do hombreiro, pasou por un lugarexode montana, encrabado antre castiros, carballos, fraguedos e outos cons, camiño deoutra parróquea 870 onde ia visitar un vello amigo da América e 871 , como non estaba bencadro do camiño, preguntoulle a un picariño moi novo, de cara redonda e belida,coberta de goldra e ludre:– Neniño, vou ben por aquí 872 , por este camiño, prá Carballosa?O rapacello, ollando con cursidade prá figura ben posta do viaxeiro, sen lle responderó 873 que lle preguntara, púxose a chorar con tal afinco que cortaba o corazón ouvilo 874 .Condoeuse o home e pescudou a causa de un choro tan sentido, mai-lo neno, ó 875escoitarlle a pena inda choraba mais enrabexado. Xa medio amoucado o viaxeiroberroulle: [64]– Por que 876 demos choras, neno?– Choro porque meu pai non está 877 na casa pra lle tirar esa bonita capa que vostedeleva; si señor, si, é por iso que eu choro. Mais deixe estar que na volta xa verá comolle fai.Non esperou o americano por mais razóns 878 . Púxose a camiño, mais polo si, polonon 879 , cando veu pra baixo non pasou por alí 880 .Moscoso, 29 de abril 881 de 1938.[65]2.6.28. Tapade os ollos, xentiña, que é por apostaUn crego novo e varil, vermello e enxundioso, e que tiña mais paixón pola 882 carne dosnemigos da i-alma ca polo breviario e polas 883 mortificazóns do corpo, foi de rexentepra unha parróquea campesia.Habia 884 na terra, antre outras moitas, unha dona casada de pouco que era o que conxusticia se podia chamar unha “real moza” polo 885 belida, ben feituca de corpo, rosadada faciana, ben falada no trato, aguda no respostar, coidadosa no vestir e donairosa noporte.Atopábase a miude o crego coela 886 , unhas veces porque cadraba i-outras porque el 887facia os xeitos e decote que a via leriaba coa 888 moza o seu bocado, e con parolasrideiras i-olladelas maldosas deixábase entender que lle queria ben.Honrada e inda pouco conecedeira do mundo, a moza contoulle ó 889 seu home asfalcatruadas do crego i-as perseguizóns 890 con que a viña atracando. O home, que era unsoinamoina, [66] díxolle que lle dese corda que lle queria dar unha boa lizón 891 . A probeda dona abraiouse con o dito mais como lle tiña lei ó 892 marido fixo como el 893 llemandaba, e cando aqueceno ben as cousas mandoua convidalo prá 894 casa mentres el iaa unha feira de fóra 895 da terra onde teria 896 que dormir, e doulle certas instruzóns 897 .No dia marcado, ás altas horas da noite, alá se apresentou o crego moi lampeiro i-agarimoso na casa da moza i-ela recebeuno como quen o 898 esperaba con ansia. Ceano370 Cadernos de Fraseoloxía Galega, Anexo 1, 2007. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Real Academia Galega.