Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

José Augusto Ventín Durán. Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición oral1.7.1.9.11. O acento circunflexoComo xa dixemos, Ventín escribe case sistematicamente ô / ôs / â / âs; prô / prôs / prâ /prâs, e nós transcribímolos respectivamente por ó / ós / á / ás; pró / prós / prá / prás polasrazóns ditas.1.7.2. Morfoloxía1.7.2.1. Formación do pluralNo que respecta ós plurais das palabras agudas rematadas en -al, Ventín fórmao en –ales, ena nosa edición mantémolo tal e como el o reproduce: superficiales (prólogo do ref.);gramaticales (prólogo do ref.); editoriales (prólogo do ref.); verbales (prólogo do ref.); locales(prólogo do ref.); orixinales (prólogo do ref.); morales (prólogo do ref.); raciales (prólogo doref.); animales (táboa a continuación do prólogo do ref.); natales (ref. 273); cereales (ref. 449);forales (ref. 1310); iguales (ref. 2195 e 2583); raciales (conto 7); tradicionales (conto 23); sinales(conto 29); e crericales (na clasificación ideolóxica que aparece a continuación do conto 59).1.7.2.2. Terminacións verbais1.7.2.2.1. Terceira persoa de singular do pretérito de indicativoVentín tende a poñe-la terminación –iu para a terceira persoa de singular do pretérito deindicativo dos verbos rematados en –ir: serviu (refs. 1106 e 2235); dormiu (ref. 1702): pariu(ref. 1918; cants. 522 e 654; conto 1); viviu (conto 3); seguiu (conto 3); fuxiu (conto 4); aíndaque nalgunha ocasión observamos excepcións: proseguio (conto 3); saio (contos 5 e 17), quemanteremos tal e como el escribe.1.7.2.2.2. Ausencia de –n- ante pronome átonoObservamos en varias ocasións unha ausencia de –n- ante pronome átono: foio (conto 62),haio (cantiga 251), e levaio (cantiga 323). Respectamos tamén esa escritura.1.7.2.3. As formas amai-lo/a/os/as; a mail-o/a/os/as; mai-lo/aAnalizámo-la frecuencia de uso de cada unha destas palabras nos tres textos, e o resultadofoi o seguinte: Ventín sempre pon o trazo nestas formas, polo que decidimos manter esaforma, pero co guión na súa correcta posición. Ademáis, tamén na nosa versión decidimosoptar pola forma a mai-lo/a/os/as fronte a amai-lo/a/os/as, debido á frecuencia de uso nostextos 29 e tamén a que na normativa actual forma escríbese a separado de mailo.1.7.2.4. A preposición conNo caso da preposición con seguida do artigo determinado, normalmente Ventínrepresenta a contracción co / cos / co a / co as, que na nosa edición representamos coma co/ cos / coa / coas (refs. 404, 757, 2601; cants. 87, 145, 146, e 446; e contos 6, 38, 41, 54),aínda que hai bastantes exemplos onde non fai a contracción e escribe con a, con as, con o e29 amail-o/a/os/as aparece 4 veces nos refráns (447, 1138, 1333), 9 veces nas cantigas (3, 270, 392, 443,448, 455, 481, 508, e 677) e 6 veces nos contos (45, 49, 59, 60 e na táboa da páxina 158 domanuscrito); a mail-o/a/os/as aparece 9 veces nos refráns (447, 305, 465, 918, 1138, 1333, 337), 4veces nas cantigas (cant. 478, 480, 481, e 657) e 3 veces nos contos (43, 49 e 69); a-mail-a só aparece 1vez nos contos (5); mai-lo aparece 2 veces nos refráns (375, 2519), 1 vez nas cantigas (511) e 7 vecesnos contos (contos 9, 27, 34, 35, 52 e na táboa da páxina 157 do manuscrito).Cadernos de Fraseoloxía Galega, Anexo 1, 2007. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Real Academia Galega.LIX