Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

José Augusto Ventín Durán. Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición oralben e despois de meteren na andorga dous xerros de bo viño, ós 899 que o crego fixo asmerecidas honras, fónose deitar, mais 900 a moza, medio vergoñosa medio rideira,pediulle que se puxese marranchiño de todo que queria ver como era un crego pordebaixo dos hábitos, e el 901 , pensando que estaba algo bebida, fíxollo ó 902 gosto: tirou aroupa peza por peza que ela foi arrecadando pró 903 brazo e cando xa estaba [67] despidode todo, ela, así 904 como quen non se dá 905 de conta, deixou cair unha caixa que estabaencol da cómoda e nisto sentino petar rexamente na porta i-ó marido chamar pola 906muller. Envarescidos de asombro, ela 907 chimpou a roupa pra detrás dunha ucha edíxolle ó 908 crego que se metese pola 909 trapa que daba prá 910 corte do gando que xa oiria 911 procurar. Dito e feito, a pavura non lle deixou pensar ren; tal como estaba, baixoudun 912 brinco prá cortella, i-ela pechou a tampa co fecho e foise abrirlle a porta ó 913home que xa petaba enrabechado. Entrou, e, mentres facia 914 un espallafato mentireiroporque a muller lle non abrira a porta mais axiña, dáballe bicos e xustificaba a volta prácasa porque o que ia 915 arranxar na feira, que o arrombara no camiño, e pra non dormirfóra da casa, d´ó 916 pé da sua mullerciña, aquí 917 estaba con unha noite de cans comoesta que ata facia 918 tremelicar os defuntos.A todo isto o probe do crego dábase ós 919 demos [68] no medio dos toxos da corte eantre os gandos que se espantano coa 920 sua chegada tan súpeta, i-así 921 tivo que pasala922 noite porque enriba, no sobrado, marido e muller rian e retouzaban como douscondanados; soilo parecia que o diaño lle tirara o sono ó 923 home, i-a 924 boa da dona nonlle podia vir trague-la 925 roupa e ceibalo daquel 926 martirio.Veu o dia i-o 927 crego na cortella. Era domingo i-o sancristán 928 non sabendo do que sepasaba tocou á misa 929 nas horas de costume i-os feligreses fónose axuntando no adroque era ben dianteiro á casa da moza. Cando esta viu 930 que a hora era doada, foi moimedrosa abrirlle a porta á corte e díxolle ó 931 crego que fuxise que o seu home viñabota-lo gando pró 932 pasto, e probiño deles 933 se o atopaba alí daquel 934 xeito, eran dousmortos, por Dios, pediulle 935 que fuxise axiña, mais 936 non lle trougo a roupa, e púxose aandar sen mais espricazóns 937 .Non habia remedio; o xeito era mesmo fu- [69] xir e foi o que fixo : encheuse decarraxe e meteuse polo 938 medio do camiño adiante, espido como noso pai Adán 939 ,berrando como un tolo:– Tapade os olliños, xente, tapádeos que é por aposta.Aquel dia a xente ficou sen misa, i-o creguiño 940 conqueridor foise da parroquia conmedo dos ditos bulreiros da xente.Moscoso, 5 de maio 941 de 1938.Nota.Este conto xa o encaixou Lope de Vega na sua comedia El Guante de DoñaBlanca, defrente na forma, mais no fondo, o mesmo:Halló un marido ofendidocon su mujer acostadoun galán, tan descuidadocomo si fuera el marido.Era el caso a mediodiay el galán, con el temorde la espada y del rigorcon que el marido venia,Cadernos de Fraseoloxía Galega, Anexo 1, 2007. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Real Academia Galega. 371