Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

José Augusto Ventín Durán. Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición oral[107]2.6.42. Señor abade!... Señor abade!!... Señor abade!!!...Como haber non habia 1326 por aquelas redondezas un creguiño mais falangueiro. Baril,espigado, poido 1327 de faciana, negros relocentes os ollos i-o 1328 cabelo, agarimoso nofalar, i-amiguiño das mozas como el 1329 soilo.Casou na sua eigrexa unha rapaciña que mesmo daba xenio vela 1330 : corpo lanzal, roxiñacomo ouro vello, ollos da coor do mar, e con un palmiño de cara deses que fan perdelo1331 sono os mesmos afeitos ás boas mozas i-o 1332 crego que se pelaba por elas 1333facíaselle a i-auga na boca cada vez que lle puña as mans seguindo o ritual.Algún 1334 tempo despois de casados fóiselle o home pra terras de fóra 1335 . Cando o cregose pillou ceibe do empecemento comezou a arrodearlle a porta e a porta e a percuralapor tódalas partes coa 1336 santa entenzón que é de calcular.Soubo o marido do que se pasaba e como conecia 1337 as boas mañas do pastor, e comoera home de moi malas pulgas e moi sonado como capaz de facer un escarmento nomais varoil perdoavi- [108] das que se lle puxese por diante, mandoulle unha carta ó 1338crego con estas verbas soilas:“Señor abade!... señor abade!!... señor abade!!!... ”O crego que conocia 1339 a ben merecida sona do mozo, trembelicando de pavura –porque afouto érao como as lebres, – respondeulle con outra carta, sóma 1340 da querecebera, e con soilo isto:“Ben te entendo!... Ben te entendo!!... Ben te entendo!!!...”Mais dendes daquel 1341 dia deixou a pombiña sosegada no seu pombal, polo 1342 quepudese acontecer.Moscoso, 14 de santiago de 1938. 1343[109]2.6.43. O santo desaparecidoA xentiña toda da terra tíñalle ó 1344 seu santo padroeiro unha devozón tan enraizada queera moi dubidoso acharlle semella antre a de calquera outra terra de lonxe ou de perto,mais a pesares 1345 dise non lle facia un grande xeito o ter que lle doar tódolos 1346 anos unferrado de gran de millo polas 1347 casas compretas e medio ferrado polas 1348 dos viuvos.Este costume que xa viña dos seus antergos facíaos 1349 rabear porque o santo axuntabaesmolas de abondo prá sua festa, e pola 1350 xorda a xente rosmaba que este trabuco erapró 1351 larpeiro do crego que nunca estaba farto, e por iso comezaron a pensar en non lleleva-la 1352 doa e como a cousa lle conviña a todos a idea foi tomando corpo ata quemoito en poridade decidiron non lla levar.O crego que xa tivera o sopro do que lle ian 1353 facer e conocedor do xenio 1354 teimosodos seus freigueses, fíxose andainas e deixounos en pas, mais 1355 pasado algún tempo,de man dada co sancristán 1356 que [110] lle era moi obrigado, nas vesperias 1357 da festado santo, fixérono 1358 desaparecer da eirexa sen ser presentido por ninguén 1359 .Cadernos de Fraseoloxía Galega, Anexo 1, 2007. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Real Academia Galega. 383