Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

José Augusto Ventín Durán. Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición oral–Pedro, olla que ese era o da sexta feira 1440 pra non nos mandar mais ningún cordeirosen corazón 1441 .– [117] Boh! boh! 1442 , Señor, iso sonlle barballoadas do pobo, e non hai que lle facermoito caso.Moscoso, 5 de setembre 1443 de 1938.[118][Nota dos editores. Este conto aparece nunha primeira versión como]:O corazón do carneiro.Andaba Dios Nostro Señor Xesucristo polo 1444 mundo en compaña do señor san 1445Pedro e do seu amiguiño señor san Xoán 1446 , e en gradecimento dos moitos bensque facian e recebian boas limornas tanto de cartos como de cousas boas. Un diadéronlle un año e mentres san 1447 Pedro o arranxaba foise o Mestre a mais sanXoán 1448 a repartir a sua divina graza pola 1449 terra. San Pedro, que sempre foi algolambisqueiro, tivo degoros de unha migalliña de cordeiro que recendia quegorentaba e pra non dar moito nas vistas comeulle o corazón; chegou Xesús i-o 1450compañeiro e puxéronse todos a comer, mais Dios deu logo pola 1451 endrómina eperguntoulle a san Pedro polo 1452 corazón do año e este, medio atariñado,respondeulle 1453 que aquel era un año nacido en sexta feira e os que nacian 1454 nesedia falláballe o corazón. Calouse 1455 o Mestre e moi serio aceitou a desculpa.Uns dias despois, como tiñan que se repartir pra ir cada un por seu lugar esparxela1456 fe, xuntáronse pra repartir os cartos que tiñan xuntado pra ir atendendo assuas necesidades. Puxo Xesucristo un pano no chau e foi repartindo en catromontiños os cartos que tiñan. San Pedro, coa 1457 confianza que lle daba a suaidade, ao ver aquelo dixo:–Señor, nós soilo somos tres i-aquí 1458 vexo catro quinóns e eu non entendo estaconta.–Cala, Pedro, cala, que eu ben sei o que fago... Olla, un é pra min, outro pra ti,outro pra Xoán i-o 1459 outro é para o que comeu o corazón do año.– E ao decer istoo Mestre ríase antre os dentes mentres san Pedro 1460 resmaba non sei que rosarioque non cheiraba moita a santidade.Ó acabar o reparto, Xesús 1461 arrecadou un quiñón, san Xoán outro e san Pedro 1462enfiou os outros dous na faltriqueira.–Pedro, olla que ese era o de sexta feira 1463 pra non nos mandar mais cordeiros sencorazón.–Boh, boh!, señor 1464 , iso sonlle barballoadas do pobo, en non hai que lle facermoito caso.[C171/31]2.6.46. Como Xan escolleu o criadoFacíalle falla a un labrego un criado para as suas labouras e, como era home precavido,quixo primeiro tentea-lo 1465 ben ata achar un que fose ó 1466 seu xeito e pra estaesperéncea 1467 servíuse do pan de millo porque o facia 1468 na casa e era, pró 1469 caso, omais doado.Tomou un mozo e no primeiro dia deulle 1470 a comer un pan moi duro, que non habiademos que o rillasen. Ó 1471 criado pareceulle mesquiño o trato e salaiouse ó 1472 amo, quenon lle fixo caso, e o mozo foise 1473 .386 Cadernos de Fraseoloxía Galega, Anexo 1, 2007. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Real Academia Galega.