Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

José Augusto Ventín Durán. Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición oralangueiras que os aburaban. Noso Señor foise pra un currunchiño sombrizo meditar naspenas por que 1233 tiña que pasar e o señor san Pedro foi dar a sua vista pola 1234 cociña praver se habia algo que manducar. A dona da casa, que era moi boa dentro da suaprobeza, díxolle que soilo tiña dous oviños e que polo 1235 descanso da i-alma dos seusdefunti- [97] ños, llos arranxaria; aceitou o noso santo a oferenda e xa estaba lambendoos beizos de contentamento, ó 1236 ver como a mulleriña batia os ovos pra lle facer atortela. Cando xa se estaba acabando de fritir, ouviu san Pedro a Noso Señor que viñacabe del 1237 e como dous ovos non daban pra nada, non lle veu outra saída mais quezampa-la 1238 tortela no seu chapeu e pó-lo 1239 na cabeza, mais como a graxa ainda estabaa cachoar fóiselle polos 1240 cabelos abaixo e deixouno encalvexado como a casca de unovo por fóra 1241 , e velahí 1242 porque o señor san Pedro é calvo.Moscoso, 24 de san 1243 Xoán de 1938.Nota.O mestre Armando Cotarelo dános unha versón defrente desta leenda no nº 67,páxinas 129-30 da revista Nós correspondente a 25 de Xulio de 1929. Non nos dionde a recolleu. A miña foi recollida na veciña parróquea de Xunqueiras e contadopolo 1244 defunto Xosé Martínez 1245 Vidal, finado en 1920 ós 1246 70 anos de idade,pouco mais ou menos.[98]2.6.38. Desta i-auga non bebereiSol de vran polas 1247 terras de Castela adiante, coas 1248 roupas farrapentas i-os pésinchados, suando en cuncas, viña un petrucio, cumprido do servizo do rei; canso decamiñar e morto de sede; á sóma 1249 de uns carrizales achou a pucharquiña de unhafontenla encrabada no chan, púxose de brazos e bebeu, bebeu ata cansar; repousou, etornou a beber, e cando se achou con forzas, denantes de pórse ó 1250 camiño, tivo unharexa door de barriga i-alí 1251 mesmo na pucharca, malagradecido e ruin 1252 , fixo as suasnecesidades. Púxose a camiño, mais se cadra por castigo divino 1253 , esqueceuse dearrecadar a papeleta da lecencia e uns aforriños que traguia nunha 1254 bulsa.Andou como quen foxe por aqueles chans sen fin e cando xa estaba ben lonxe atopousecoa 1255 falla das suas cousiñas.¡Nunca Dios me dera! ¡O que tal se salaiou! El foron choros, pragas, queixidos,maldizóns 1256 e [99] ais que nunca acababan. Corre que te corre tornou pra atrás 1257 ata afontenla. Se pola mañán 1258 o suor era en cuncas, agora en baldes; a carreira pra achar operdido e tornar axiña pra ir pernoitar ainda en terras habitadas, fora á parvoada i-asede agora era a de quen tiña brasas na boca. Chegou. Guindou consigo á sóma 1259 doscarriceiros e abaixouse cara a pucharca pra se desedentar e foi entón 1260 cando viu o quetiña feito.Arrepelou os cabelos, tivo engullos, praguexou e maldeceuse, mais a boca seca comounha acha impúñaselle con unha teimosia 1261 anguriante e non tivo mais remedio:mesmo así 1262 , con aquela porcaria diante dos ollos, non tivo outro xeito senón 1263 beber.Tiña que pagar e pagou o duro trabuco da sua maldade, a pra eixempro de vindeirossentenciou:–Ninguén 1264 diga: desta i-auga non beberei...380 Cadernos de Fraseoloxía Galega, Anexo 1, 2007. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Real Academia Galega.