Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

José Augusto Ventín Durán. Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición oralCaso lixeiramente distinto é o de Ando apurado como un gato con sete liviáns (nº 249); Fágolletanto caso coma a primeira camisa que vestín (nº 139); Este preito non chega á Cruña (nº 87); Téñochetanto medo como o bispo ós cregos (nº 114); ou Tanto me dá así como asá (nº 230). Todos elesadmiten variacións de tempo ou de modo ou de suxeito ou de actantes (ou de varioselementos á vez), polo que decidimos catalogalos como locucións.Verbo de Encontrar con o zapato que lle afixo (nº187b) a cousa é máis complicada. Aparece enNoriega Varela e probablemente de aí o recolle Ventín. Pero López Taboada e Soto Arias,aínda citando a Noriega, lematízano como locución: Encontrar cun zapato que afai a un /Atopa-lo zapato que afai a un (LÓPEZ 1995: 140,3699), o que quere dicir que o oíron usarnoutras formas verbais e danlle o significado de “Topar con quen coñece ben un e sabecomo tratalo; topa-la parella axeitada”; sendo así, estamos ante unha locución por máisque Ventín o lematice mesmo entre signos de admiración.Nas comparanzas metemos as que el mete. Moitas están claras (as que teñen coma / máis ca/ menos ca) pero preto destas están as elativas que ó significado do verbo lle engaden oconcepto de “moito”, “pouco” ou “nada”: come a renda dun abade (nº 6); sabe que gorenta (nº300); prometer montes e moreas (nº 219); falar polos cotovelos (nº 195); corta canto ve e deixa cantoatopa (nº 180). Estas non as encaixamos no tema comparanzas.Polo tanto, editamos neste apartado non só os fraseoloxismos que os manuscritospresentan como ditos ou locucións senón tamén algúns que, correspondendo a esteapartado, aparecen polo medio dos refráns. Son poucos e este seren poucos fainos ver queVentín Durán xa tiña certa percepción da diferente entidade destes fraseoloxismos,maiormente comparado a outros paremiógrafos do seu tempo.No capítulo de Fórmulas aparecerán igualmente outros que el cualifica como pragas (oumaldicións). Dado que Ventín non vai moito máis alá na distinción entre locucións efórmulas, engadirémoslle outras fórmulas que foron aparecendo dispersas e que nunca seutilizan como locucións; pero aquelas que admiten variacións morfosintácticas e quepoden eventualmente funcionar como locucións, aparecen neste apartado. Tal é o caso danº 170 e da nº 183.A ordenación temática corresponde, mesmo nalgúns poucos casos de incoherenciamanifesta, á que Ventín Durán lle atribuíu expresamente. E ós que deixou sen clasificaratribuímoslle nós o tema que lle correspondería dentro do sistema ideolóxico do ms. I.1.5. Cantigueiro1.5.1. Manuscritos con cantigasO cantigueiro que agora editamos procede na súa maior parte dos manuscritos M e N,que, como dixemos, levan as sinaturas C169/1.1 e C169/1.2 no arquivo da RAG.Incorporamos tamén e coa correspondente sigla localizadora, algunhas outras cantigas queapareceron dispersas noutros manuscritos de Ventín Durán (C, I e, sobre todo, R).O manuscrito M numera 573 unidades (aínda que, como se explica na descrición dosmanuscritos, tamén aquí por inadvertencia hai saltos e repeticións na numeración) e o Ncontinúa esa numeración elevándoa a 667. Decidimos separar para un apéndice algúnsmateriais que non son propiamente cantigas (15 en M e 1 en N) pero ó engadírmo-lasXLIVCadernos de Fraseoloxía Galega, Anexo 1, 2007. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Real Academia Galega.