Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

José Augusto Ventín Durán. Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición oralandaban na boca do pobo no século XVI, e que o recolleitador douscentos anoscertos denantes da pubricazón da Enciclopediana.Moscoso, 12 de abril 572 de 1939. [C171/47].[37]2.6.19. Un baño eixemprarEla era unha muller choramiqueira e respingona, mais mala ca un door de moas namocidade. El era un malpocado, rexo coma un carballo, pro apoucado diante da suadona coma unha lebre montesia 573 .Non habia 574 comida en paz na sua casa, porque ela, por dacá aquela palla, e veña aserrar e rufar ata que desesperaba o probe do home.Cando el saia 575 de si e berraba algo mais alto: zas 576 , viñan os choros, as recriminazóns,o deixa-la 577 comida na cunca, as enxaquecas con a cabeza atada i-ó irse pró 578 leitomaldecendo a hora en que se casara con un tal desalmado.O probe, pra evita-lo 579 escándalo ia agasallala 580 e ela, facéndose rogada, viña prá 581mesa e manducaba com’un sabañón. Se non a ia agarimar entón 582 puña o mantelopola 583 cabeza i-ameazaba ir botarse ó 584 rio que pasaba alí, arrentiño do lugar. O bo dohome vivia nun inferno.Un dia, xa canso de tanto circo, resolveuse deixala 585 ir pra ver o que facia.– Malia 586 a miña pouca sorte –bradaba ela– vou [38] acabar de unha ves con isto...Bótome a 587 presa e remátanseme 588 os traballos deste mundo 589 ... Pra ser desgraciadaxa me ten abondado ben.O home non lle fixo caso i-ela botou pola 590 porta afora camiño do rio. El seguia 591 delonxe. Tamén 592 queria ver ata onde chegaba a coraxe dela, ia ver en que paraba.Ela ollaba pra el 593 de esguella e como via que ia atrás 594 dela inda se apuraba mais eforon andando i-andando ata chegar ó 595 pé da presa, que naquel lugar era ben fondapor certo.Cando ela viu que non a tornaba, virouse pra el e díxolle 596 :– Iso era o que ti querias 597 , que me matase, pra ti quedares mais ceibe. Pois non señor,non me mato pra que rabees 598 , mal home... Que me non querias, ben o sabia eu, maisque eras tan mao só 599 hoxe é que o aprendín 600 ... Non, non me afogo, non me afogo enon me afogo!... Anda, rabea pra ahí 601 ...– Afogas, afogas –berrou o home cheo de carraxe– e agarrándoa pola 602 cintura, senlle dar tempo pra nada chimpouna na presa.Deixouna espernear un pouco e beber ben auga e cando xa estaba ben solagada,tirouna da presa e sen se deceren palabra tornaron prá 603 casa.[39] Foi un santo remedio. Nunca mais houbo barullos nin ameazas naquela 604 casa. Acomprementeira da muller coneceu que tiña un home!Moscoso 24 de febreiro 605 de 1936.362 Cadernos de Fraseoloxía Galega, Anexo 1, 2007. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Real Academia Galega.