Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

José Augusto Ventín Durán. Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición oralsancristán, misa, reitoria, benditas ánimas, santa minsión, purgatorio e divino) ou institucional(concello, axuntamento, alcaide, calristas, dona, purgatorio, señor e xués).Ante esta vacilación optamos por favorece-lo lector seguindo a norma actual da minúsculainicial.1.7.1.7. Os signos de interrogación e admiraciónHai ocasións en que emprega estes signos para abrir e pechar unha frase, pero outras vecessó emprega un signo para pechar: Pra onde vai o louco? (ref. 2266); Casa con guieiro? (ref.2520); Non digas ¡ai! (ref. 2554); sempre a eterna revista! (prólogo do refraneiro); ¿quen che tirouos colores? (cant. 59); ¿que millor xenro queredes? (cant. 179); Castiñeiro sen candeas / que castañasha de dar! (cant. 180); home que non ten diñeiro / que amores ha de tomar?! (cant. 180); ¿que fai ahíhome? (conto 4); ¿Non ve que o regueiro vai enxoito e non pode pescar ren? (conto 4); ¿Ti toleache ouvínote as meigas? (conto 5); ¿Estas son horas de vir? ¡Malia a hora que me casei! (conto 13); foimeben feito! (conto 13); Sabes que mais? (conto 13).Respectamos tamén na nosa edición o uso que el fai dos signos de interrogación eexclamación.1.7.1.8. PuntuaciónRetocámo-la puntuación dos manuscritos para facilita-la comprensión dos textos.Indicamos no aparato crítico aqueles casos nos que Ventín non emprega o punto final, osdous puntos, ou emprega un signo de puntuación erróneo. Sen embargo, non indicamostodos aqueles casos nos que omite comas.1.7.1.9. O uso dos tilesO sistema de tiles de Ventín non é algo rigoroso e constante. Contradise duns refráns aoutros e destes ás cantigas ou ós contos, e incluso no mesmo manuscrito hai numerosasincoherencias no tocante a acentuación. El mesmo adoita asinar contraditoriamente comoVentin Durán (unha palabra con til e a outra sen el).Por ese motivo a nosa edición, destinada a lectores de hoxe, quere facilita-la lecturaprimando a grafía maioritaria dos manuscritos ou máis próxima ós usos actuais, deixandopara o aparato crítico as desviacións desa forma maioritaria.1.7.1.9.1. Palabras agudasAs palabras que acaban en –on presentan unha gran vacilación. Ventín chega a escribirunha mesma palabra con e sen til (no cadro aparecen subliñadas) 22 . A continuacióninclúense exemplos dos contos:22 Os contos nos que aparecen estas palabras unhas veces acentuadas e outras non son os seguintes: entón(contos 2, 34 e 48); enton (contos 2, 12, 14, 15, 16 e 19); ladrón (contos 4, 22b, 34 e 44); ladron (contos15, 22b, 50 e 69); condizón (conto 6); condizon (conto 58); bendizón (contos 12, 16, 53 e 66); bendizon(conto 15); corazón (contos 16, 17, 45, 61, 62 e 65); corazon (conto 27); versón (contos 7 e 37); verson(contos 52 e 66); patrón (contos 14 e 31); patron (contos 8, 16 e 66); pretensón (68); pretenson (conto26); ocasión (contos 54 e 70); ocasion (conto 21); capón (conto 20); capon (conto 20), lión (conto 22a);lion (conto 22a); adimirazón (conto 25); adimirazon (conto 25); razón (contos 13, 23 e 25); razon(contos 17, 27 e 29); lizón (contos 25, 58 e 67); lizon (contos 28, 38, 62 e 67). Como se pode observar, aincoherencia prodúcese incluso no mesmo conto; é o caso de entón / enton (conto 2); ladrón / ladron(conto 22b); capón / capon (conto 20); lión / lion (conto 22a); e adimirazón / adimirazon (conto 25).LIVCadernos de Fraseoloxía Galega, Anexo 1, 2007. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Real Academia Galega.