Psalmenauslegungen 1529/32 - Maarten Luther

Scholae in ps. XXIII—XXV. 1513-16. 405literalis. Neque euim David herbis pastus est, neque christiani, sed sieutChristus vocat suos 'oves', ita hie propheta euangelium vocat pasciia herbarum,seu locum pascuae, utrumque allegorice. Sic iu canticis: 'übicoö«i- i.Jpascas, ubi ciibes in meridie'. Qiiae diio verba hie 'regit' et 'collocavit'5 traustulerunt, cum sint eadem.Super aquam refectionisedueavit me.Id est, enutriet, sustentabit me ad aquas seu secus aquas sapieutiaesalutaris, id est, euangelii. Perseverat enim in allegoria. Nam euangeliumest eibus et potus, pauis vitae et aqua sapientiae salutaris. Sicut euim10 oves pulcherrime pascuntur in pascuis iusta aquas, ita aulma in euangelio,ut psal. 1.: 'Erit tanquara lignum, quod piantatum est secus decursus aqua- cj. 1,3rum\ Xon ignoro, quod b. Augustinus et aemulus eins Cassiodorus' aquamrefectionis baptismum interpretentur. Vera quidem sententia, sed non huiusloci. 'Refectionis' enim liic ad potum et recreationeni (ut vocant) refertur,15 ut fit esurieutibus et sitientibus. Quare ista praepositio 'super' pro: ad,secus vel iuxta intelligitur.Animam rneam convertit.Hie allegoriam terminat, et explicat, ut nou de pastu coiiioris (utludaei erraut) sed animae inlelligatur supra locutus. Porro tota est oratio20 eraphatica et epitatica, siquidem animam converti est, non ficte et dolose,tantum specie et lingua (ut multi), sed intimo affectu converti atque mutariin alium hominem, etiamsi caro et exterior homo uon cesset contra vertiet concupiscere. Xullo enim alio remedio anima sie mutatur et in spiritumconvertitur, ut odiat se et sua, quaerat ac sitiat Deum et quae Dei25 sunt, prae dulcibus verbis euangelii, quae sunt verba gratiae, et 'sagittaeisi 120,4potentis acutae', vulnerantes caritate, ut flaut hilares et liberi, quos lex etconcupiscentia prius fecerat invitos et servos, ac ideo vere hypocritas etsimulate conversos. Igitur opus euangelii et fructus verbi est mutatio etconversio animarum sineera.30 Deduxit me super semitas iustitiae.Metaphora est in verbo 'deduxit^ a ductu ovium, id est, faciet meproficere de fide in fidem, de virtute in virtutem, de claritate in claritatem.Ideo melius Heb. secundum Hieronynuim: Ducet me in semitis seu persemitas iustitiae, quam: super semitas seu ad semita.s. Nam omnia f'ere35 verba hie in praeterito posita in heb. sunt futuri tempoiis. Sed hoc nihilofficit. lustitia autem ista non est ea, de qua Aristoteles 5. Ethicorum vel12 s. S. 139, 22') Zu Gassiodanis s. Unsre Aiisg. Bd. 3, 104, 16; 120, 15.Sut^erS Süöerfe. XXXr, 1 30