Psalmenauslegungen 1529/32 - Maarten Luther

9SPfatmen übet Sifd^e nu§gelcgt.573'Beati qui sorvant testimonia eius' i. e. retineut puritatem verbi dciet toto i. e. iutegro corclc quaerunt eiim 11011 misceutes verae iloctriiiap etjiiis ciiltibus impias opiiiioncs et inipios cultus, Sicut populus Israel acklebatveris cultibus cultus vitulorum Samariae, cultus Baal.5 Sequeus versus est antithesis. Kon ambulantes in lege del operanturiniquitatem i. e. doctriua, cultus, opiniones recedentes a verbo dei displicentdeo, sunt res daranatae et iniquitates. Sicut alibi dicitur: 'Frustra colunt TOatto. 15,me raandatis hominum', etiamsi speciosa sunt opera vel dogmata vel cousilia,tarnen si sine verbo dei fingautnr aut suscipiantur, sunt errores aut10 idola et pariunt horrenda mala. Sicut cultus vitulorum Samariae et iufinitaidola omnium gentium et iufinita negocia sapientum humanis consiliis contramandata dei suscepta, ut Saulis, Ahab, Sedechiae et similium negocia, quidfuerunt nisi errores et iniquitates et res damnatae a deo. De hoc ipsogenere dicitur: Contritio et infelicitas in viis eorum. Deinde repetit primam15 sententiam de mandato:'Tu praecipis supra omiiia custodiri mandata tua' i. e. praecipis couservaripuritatem verbi tui, praecipis, ut doctrina, cultus, opiniones, cousiliaregantur verbo tuo. Sequitur precatio:'Utiuam dirigantur viae meae ad servanda praecepta tua.' Saepe hoc20 Tiäd-og inseritur, in quo scmper haec duo complecti necesse est: agnitionempeecati et proraissionem misericordiae. Quia enini sentit teiiebras et dubitationeshumanae mentis et cogitat horreudum exemplum primi lapsus,deinde videt furores omnium gentium, quae excogitaverint idola, deniqueanimadvertit omnes homines facilime impelli in errores, agnoscit et formidat25 humanam infirmitatem et clamitat orans se regi luce divina per verbum etcoiToborari a deo. De hac doctrina propria ecclesiae et agnitione peecatiet de ira dei damnante hypocrisin necesse est hoc loco dici, quia precationesnee iutelliguntur nee ardent nisi cognita nostra infirmitate. Secundoetiam complectenda est doctrina de promissioue, quae est propria Euangelii,30 de remissione peccatorum. Seit propheta haerere peccatum in natura suaet seit deum vere irasci peccato. Et tarnen invocat deum, statuit se placeredeo, exaudiri ab eo, defeudi et salvari, sicut clamitat: Tuus sum ego, salvumme iac. Norat igitur propheta promissam esse misericordiam et deleri peccalapropter Messiam. Hac fide se sustentans credebat se placere deo et35 exaudiri, quanquam sentiebat se immunduni et indiguum esse. Sicut aliquotiesait in hoc psalmo: Misericordiae tuae multae, domine. Haec exemplanobis proponamus et utrumque discanius: agnoscere peccatum ac iram dei,agere poeniteutiam et confugere ad deum fiducia promissae gratiae propterChristum et eum invoeare et petere cum alia bona tum maxinie, ut deusij accendat in nobis Euangelii agnitionem spiritu sancto, sicut et Christus nospetere iubet: Quanto magis pater vester coclestis dabit spiritum sanctuinpeteutibus. Ac emphasis observanda est in verbo 'petentibus'. Non ait: sut. 11, 13