19.09.2015 Views

Onomasticon 26: Izen ttipiak euskaraz - Euskaltzaindia

Onomasticon 26: Izen ttipiak euskaraz - Euskaltzaindia

Onomasticon 26: Izen ttipiak euskaraz - Euskaltzaindia

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

128 Patxi Salaberri Zaratiegi<br />

rrengo a tzizkia): «Gomez andia çanarren, / An çan Presebal bere, / Bay Joanicote<br />

bere. / Madalenaan an ey dauça / Viola tronpeta bague» (TAV, 3.1.7.).<br />

7.2.27. -ikoti (< -iko + -ti)<br />

– Joanikoti (Joan): Joanicoti de Hiriberis (Makea, 1245, Goih., 1966:<br />

49), Joanicoti (NVP, 416). Aurreko atalñoan aipatu dudan Arrasate erre zuteneko<br />

kantua beste era honetara ere bildu zen: «Gomez andia canarren / An zan<br />

Presebal bere, / Bay Joanicoti bere. / Madalenaan ey danza / Viola trompeta bague»<br />

(TAV, 3.1.7.).<br />

7.2.28. –iko tx(ea) (< -iko(t) + -(t)x(ea))<br />

– Jo a n i k o t xe a (Joan): Johanjcochea (Eo., 1530, Eo.p., 1, 70).<br />

– Ju a n i k ot x (Juan): Elizondoko Juanicochena (1727), Juanicochenea<br />

(1824, Ba. h., 1, 92. zkia., 50-51. or.) oikonimoaren oinarrian dagoela dirudi.<br />

7.2.29. -ikox (< -iko + -x)<br />

II, 339).<br />

– Joanikox (Joan): Johanicox de Suhesqun (Suh., 1434, Doc. Gasc.<br />

7.2.30. -illo (-iello(s)), -illu, -illa (-iella)<br />

Menéndez Pidalek dioenez (1977 [1904]: 227), latineko –ĕllus-etik atera<br />

da a tzizki hau; zernahi dela, erromatarren garaian ezagunak ziren –illa<br />

a tzizkia zuten izen femeninoak (ikus Schulze, 1904: <strong>26</strong>). Meyer-Lübkek (1974<br />

[1890-1906]: 591-594) erraten du latinez –ellu a tzizkia hasmentan bakarrik kontsonantea<br />

+ r, n, l segidetako bat zuten izenei eransten zi tzaiela, baina gero<br />

hizkun tza horretan berean edozein errori era txiki zi tzaiola. Honekin batera, baina<br />

gu txiagotan, –illu ere ager tzen dela dio, eta gainera tzen –ulus bukaera zuten<br />

izenek latin berantiarrean eta erroman tzeen sor tze garaian –ellus-ekin ordezkatu<br />

zutela. Gai honetaz Strodach (1933: <strong>26</strong> eta hurr., 86.a bereziki) ikus daiteke.<br />

González Ollek dio (1962: 277 eta hurr.) hispanoerroman tzez –ellusen<br />

ondorengoak direla haste-hastetik zabalduenik daudenak; 1353ko El Libro<br />

del monedage de Tudela–n ere (Uranga, 1961, 1962) maiztasun handienekoak<br />

dira Nafarroako Uniber tsitateko irakasle ohiaren arabera (1971: 488). «Langue<br />

d’oc»-en eremuan usaiakoak dira –ille bukaera dutenak (Fénié & Fénié, 1992:

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!