19.09.2015 Views

Onomasticon 26: Izen ttipiak euskaraz - Euskaltzaindia

Onomasticon 26: Izen ttipiak euskaraz - Euskaltzaindia

Onomasticon 26: Izen ttipiak euskaraz - Euskaltzaindia

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

162 Patxi Salaberri Zaratiegi<br />

tan ere azal tzen dela gehi tzen du (Mediolon-en errate baterako). Irigoienek<br />

(1995:19) t x o t x ol o, kokolo eta an tzeko hi tz adierazkorretan dagoen bukaerarekin<br />

berdin tzen du -lo.<br />

Erdi Aroko agirietan gu txi azal tzen da:<br />

– Auriolo (Aurio): Auriolo Gardeleiz (Zarai tzu, 1037, VM, 34).<br />

– Markolo (Marko): Marcolo de la Cuesta (Villatuerta, 1330, LPN,<br />

286), «Marcolo, el ferrero» (Otei tza, ibid., 290).<br />

– ot x a lo (O t x oa): Garcia Ochalo (1217, Ira txe, 290). Ikus Irigoien<br />

(1995: 19). Iker tzaile honek (1995b: 27-28) Biarnoko Ossau ibarraren izena ere<br />

O t sa l o -tik erator tzen du, Pirinioetako hizkeretan ohikoa den azken bokalaren<br />

gal tzapenez eta amaierako albokoaren bokal tzez. Erdi Aroan Ochaloyz eta Ochaleç<br />

patronimikoak ere aurki tzen ditugu (Salaberri, 2003: 230).<br />

– Txopelo (Txope): Chopelo (Mutriku, 1504, Fdez. & Mont. & He.,<br />

2007, 53, 107. or.).<br />

– Zurilo (Zuri): Zurilo (1210, Ira txe, 253, 271. or.), Çurilo (Ilarr., XIII.<br />

m., GPrior., 111).<br />

Mikelo dela eta, ikus –o a tzizkia azter tzean diodana. Ossau ibarrean<br />

Erdi Aroan usuak ziren –olo bukaera zuten hipokoristikoak: Arramanolo - Ramanolo,<br />

Gassiolo, Guilhaumolo, Johanolo – Johandolo, Monicolo… Ikus Irigoien<br />

(1995b: 31-32). Badirudi, hala ere, hau gaskoieraren –olo a tzizki txikigarri eta<br />

hipokoristikoa zela (Grosclaude, 1992: 53, 64). Benasquen Chanolo ageri da,<br />

oikonimo tzat (< Ioanne; Saura, 1999-2000: 168, 170, 178); iker tzaile honek<br />

a t z i z k i a -ŏlu-tik erator tzen du.<br />

Lekunberrin 17<strong>26</strong>an ageri den Martillonea oikonimoaren oinarrian<br />

Marti + -lo egon liteke, baina uste dut ezin dela erabat baztertu Martinillo-tik<br />

atera delakoa. Baliteke, orobat, Marti aldaera ezaguna eta –illo a tzizkia izatea.<br />

Beste azalpen bat ere proposa daiteke honendako: martillo ‘mailua’, izengoiti<br />

bihurtua.<br />

7.2.48. -los (< -lo + -s)<br />

– Martilos. Behin bakarrik ageri da, eta ez da inola ere segurua; Leitzako<br />

Martilos oikonimoaren oinarrian egon liteke (1594, Lei.p., 1; egun Barkillos<br />

erraten zaio, oker ez banago). Cf. ai tzineko sarrerako Martillonea-z min tzatzean<br />

erran dudana.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!