Onomasticon 26: Izen ttipiak euskaraz - Euskaltzaindia

46 Patxi Salaberri Zaratiegi
1976: 17 eta hurr., 1996: 1757), Adalbert → Adi, Dietrich eta Dietlind →
Didi, Nicola → Nici… (Debus, 1988: 39), Agnes → Agi, Andreas → Andi,
Benjamin → Benni, Edmund → Edi, Ferdinand → Ferdi, Frank → Franki,
Franziska → Franzi, Fanni eta Cissi; Mark → Marki, Rudolf → Rudi…
(Wiese, 2001: 133 et passim), Klaus-Michael → Klaumi, Monika → Moni,
Silvia → Silvie (Köpcke, 2002: 297), Elisabeth → Elli, Gerhard → Gerdi,
Hardi; Sebastian → Sebi, Basti; Wilhelm → Willi (Januschek, 2005: 240 eta
hurr.) (3).
Hungarieran ere aurki tzen dugu –i bukaera, emazteki nahiz gizon izenetan,
bakarrik edo berrekailu luzeago baten barnean: Ágnes → Ági, Erzsébet →
Erzsi, Ferenc → Feri, János → Jani (eta Jancsi), Júlia → Juli, Katalin → Kati,
László → Laci, Márton → Marci, Péter → Peti, Piroska → Piri, Zoltán → Zolti…
Inoiz, gainera, euskarazko a i t z a k i - m a i t z a k i , aukera-maukera, estakuru-mestakuru,
ha u t si- m a u t si burutara dakarzkiguten errepikapenezko formak ere ba
dira: Andreas → Andi-Bandi → Bandi, Anna → Anna-Panna → Panna → Panni
(Posgay, 2002: 1029-1030).
Errusieran ere ezagunak dira –i duten aldaerak: Ekaterina → Kitty,
Valentina → Valy’, Vera → Veri (Lawson & Nevo, 2005: 60, 72, 73), hizkun tza
honetan –ik bukaera dutenak aise ugariagoak izanagatik ere: Oleg → Alik, Pavel
→ Pavlik, Pyotr → Pepik, Semyon → Zambik; Sergey, Sergei → Serik, Stanislav
→ Stasik eta beste; honen erabileraz eta balioaz ikus Stankiewicz (1957: 201-
202). Mazedonieran bada grekeratik aspaldixko hartu eta gizon izenen hipokoristikoak
antola tzeko erabil tzen den –i a tzizkia, bai eta ere Gulevskaren arabera
(2002: 190) Europako mendebaldean etorki duen beste –i a tzizki bat (-ci, -gi,
-ki…), maskulino nahiz femeninoetan ibil tzen dena, bertako zein kanpoko izenekin:
Elena → Eki, Goran → Goki, Igor → Igi, Krste edo Krsto → Kiki, Milan
→ Miki, Risto → Riki, Slobodan → Bobi, e.a.
Egiptoko arabieran (H. B. Allen, 1956: 76 eta hurr.) ugariak dira –i
bukaera dutenak: Affaf → Fafi; Affaf, Afifa, Fakhria, Hanifa, Ferial, Fatma, Shafika,
Wafa’ → Fifi; Amal → Moli; Átimad, Khalda, Magda, Nadia, Wadia, Widád
→ Didi; Ebtisam → Bibi, Karimán → Riri, Mohammed → Mimi; Nawal,
Néimat, Nahed → Nani; Ragaa → Ragi, Sallam → Selmi…
Hebreeran ere, ikusi bezala, ohikoak dira bukaeran bokal palatala duten
izen ttipiak: Dávid edo Davíd → Davídi, Jákov → Jáki, Menáxem → Méni,
Mírjam → Míri, Sigál → Sígi, ∫o∫ána → ∫ó∫i… (Bat-El, 2005: 116). Nolanahi
ere, -i a tzizkia alemanetik mailegatua da eta hori daramaten formak ez bide dira
–le-dunak bezain hipokoristikoak; aipatu autoreak izenaren aldaera ez-formal-
(3) Alemaneko bukaeran –i duten erakun tzez Werner (1996) ikus daiteke.