Әлемдік

Орта ғасырлардың эсхатологиялық мифологиясыОрта ғасырлардан біз мифологиялық ой-машықтыңөрістеуін байқай аламыз. Барлық әлеуметтік таптар оздерініңмифологиялық дәстүрлерін жария етті. Сүлей-серілік(рыцарство), қолөнершілер, діндар қауым, шаруалар -барлығы да өз әулеуметтік жіктерінің “шығу тегі жөніндегімифін” немесе өздерінің пешенесін (предназначение)қабылдады және кейбір үлгілерге қарап еліктеуге тырысты.Осы мифологиялардың генезистері сан-алуан. Артур падишахтуралы циклде жэне Грааль тақырыбында, христиандықреңкке ие бола отырып, коптеген келттік, әсіресе, басқадүниеге жэне о дүниелік гүмырға деген сенімге байланыстысенім-нанымдар түтастанды. Сүлейлер (рыцари) Ланселотпен П ерсиф альмен теңескісі келеді. Трубадурлер,христиандықтың элементтерін пайдалана отырып, бірақ,кейде шіркеу іліміне қарсы жүре отырып, Әйел туралы жәнеМаһаббат туралы түтас мифологияны өрбітті.Орта ғасырлардың кейбір тарихи қозғалыстарымифологиялық ой-машықтың ең негізгі көрінімдерін кереметкөрнекі түрде бейнелейді. Біз бүл жерде, Норман Конның“Мыңжылдықтың табалдырығында” деген кітабында тамашазертгелген, крест жорықтары, Танхельм мен Эда де Туальдіңқозгалыстары, Екінші Фредерикті мессия дәрежесіне котеружэне коптеген басқа м ессиялы қ, утопиялы қ жәнереволюциялар қарсаңындағы қозғалыстар кезінде көрінебастаған милленаристік экзальтациялар мен эсхатологиялықмифтер жонінде айтып отырмыз. Бір сәтке Екінш іФредериктің мифологиялық ореолына тоқталар болсақ:императордың канцлері Пьетро де Винья өзінің әміршісінғаламдық Қүтқарушы түрінде таныстырады: осыған үқсасЖаһанбасының (Космократор) келуін бүкіл дүние күтіпотырган еді, енді міне, зүлымдық аулауы өшеді, семсерлерсоқа ретінде қайта согылады, жаппай бейбіршілік, әділетжәне қауіпсіздік орнайды. “Оның үстіне, Фредериктежаһанның барлық боліктерін біріктіріп, түтастандыратын,ьістық пен суықты, қатты мен сүйықты, бір сөзбен айтқанда,Рлық қарама-қарсылыктарды бітістіруетін тендесі жоқҚабілет бар. Ол, жер, теңіз, ауа қабылдайтын жәнеҚүрметтейтін галамдык мессия. Оның келуі қүдайы болымдыжазмыштың колының ici, ойткені, дүние озінің ақырынаЖақыңцап қалды және соңгы сот міне қазір болады, Қүдай171