Әлемдік

Сардиния жағалауы маңында, дауыл кезінде қирап,ішіндегілері түгелдей суға кетгі. Қалған бес кемені сатқьшдарАлександрияға дейін апарып, балаларды сарациндердіңкөсемдері мен қүл саудалаушыларға сатып жіберді.Германиядағы балалардың крест жорықтары да осығаңшамалас болып шықты. Сол уақыттың жылнамасында, 1212жылы Николас есімді баланың өз жанына коп бала менәйелдерді жинастырғандығы хабарланады. Ол періштеніңоған өздерімен бірге Қүдай табытын азат ету үшінИерусалимге аттануды бүйырғанын, бір кездері Израильхалқьінда болганы сияқты, теңіздің екіге айырылып, олардыңжаяу жүріп өтуіне мүмкіндік беретіндігін айтқан еді226.Оларда қару-жарақ болған жоқ. Кельннен шыққан олар,Рейнді бойлай жүре, Альпыны асып оте отырып СолтүстікИталияға жетті. Кейбіреулері Генуя мен Пизаға дейін жетеалды, бірақ шашырап кетті. Ал, Римге жете алғандарыныңөкімет өкілдерінің оларды қолдамайтындығына көзі жетті.Папа олардың жоспарларын қолдаған жоқ, жас кресшілергетарап кетің деп әмір етгі. Сол жылдардың Annales Carbacensesжылнамасының авторының сөзіне қарағанда, “олар аш, албажүлба,үнсіз және жалғыз болып қайтып оралды”. Ешкімоларға көмектеспеген. Басқа кәугер былайша хабарлайды:“Коптеген бала жол бойында өлді, олардың денелері аландардажатгы, ешкім оларды жерлеген жоқ”227.П .А льфандари мен А.Дюпрон осы қүбы лы станбалалардың халықтық діндарлықтың иерархиясындағы өзіншебір самғауын көруін жөнді деуге болады. Бүл, бір мезгілдекүнәсіздер (пәктер) туралы миф те, Иисустың балаларғаарналған шақыруы да, барондардың крест жорықтарына қарсыхалықтық реакция да, бірінші крест жорықтары түсында,“Тафурлар” төңірегінде пайда болған аңыздардың реакциясыда болды228. “Киелі орындарды қайтарып алу енді теккереметтің нәтижесінде ғана мүмін бола алатын, кереметтерболса тек ең таза (пәк) және күнәдан ада жандарға, яғни,балалар мен кедейлерге келетін”229.226 Annales Scheftlariensis, Alphandery-Dupont-нансілт. мэтін., p. 123.227 Alphandery-Dupont-нан сілт. мәтін., р. 127.228 “Тафурларға” қатысты, сонд. караң.: Norman Cohn, The Pursuit ofthe Millenium, pp. 45 sq.229 Alphandery et Dupont, op. cit., p. 145.174