Әлемдік

көрсетететін бірінші шешуші және жеңімпаз революцияныңдем берушілері мен орындаушылары өздерін Тит Ливий менПлутархтың жырлаған байырғы шапағатты істің қорушылары(хранители древних добродетелей) деп есептеген.Қазіргі дүниенің таң атар шағында “ояну” миагиялықдеуге түрарлық мәнге ие болды. Жақсы “қайнар-көздерге”болу мен асыл текті шығу тегіне ие болу бір-біріне пара-партүсініктер болып шықты. “Біз өз шежіремізді Римненбастаймыз”, — XVIII жэне XIX ғасырлардағы румынзиялылары осы сөздерді мақтаныш сезіммен қайталайтын.Латындықтарға барып тірелетін шежіре олар үшін Римніңүлылығына әлдебір мистикалық қатыстылықты білдіретін.Венгр зиялы қауымы мадиярлардың тарихи миссиясы менасыл тектілігінің, көнелігінің “ақтығын” Гунор мен Магортуралы мифтен жэне Арпад туралы сагадан табатын. XIXғасырдың басында “асыл текті шежіремен” әуейі болуы(гипноз) орталық және оңтүстік-шығыс Европада үлттықтарихқа, әсіресе оның бастапқы кезеңдеріне дегенынтығушылықты оятты.“Тарихы жоқ халық (ягни, тарихи қүжаттары менисториографиясы жоқ халық) қүдды жер бетінде өмір сүріпжатпаған сияқты”. Осындай идеялар орталық және шығысЕвропаның халықтарының тарихнамасында кеңінен таралды.Мүндай ынтазарлықтың Европаның осы бөлігіндегі үлттықсана-сезімнің оянуының салдарынан болғанына дау жоқ жәнеаз уақыт ішінде саяси күрес пен насихаттың қүралынаайналып шыға келді. Оңтүстік-Шығыс Европадағы өзхалықтарының “асыл тектілігі” мен “ежелгілігін” дәлелдеугедеген талпынысы барлық тарихнамалар (азын-аулақзерттеулерді есепке алмағанда) үлттық тарихпен шекгелудәрежесіне дейін жетті және ақыр соңында барып түрғанмәдени “ауылбайшылыққа” провинциализмге алып келді.“Асыл тектшікке’’ деген ынтазарлық, сондай-ақ, “арийлар”туралы нәсілшіл мифке (әсіресе, Германияда) ауық-ауыққайтып оралудың себебін де түсіндіре алады. Бүл мифтіңәлеуметгік-саяси ауаны тым жақсы таныс, біз оларға тоқталыпжатпаймыз. Бізді қызықтыратьшы, “арийлықтың” бір мезгілдеең алыстағы, “ілкі бастаулық” ата-баба да, және, 1789 және1848 жылдардағы революциялардың нәтижесінде қалыптасқанмүрат-қүндылық-тармен келіскісі келмегендердің барлығыүмтылған, абырой мен идеал атаулының барлығын бойынажинақтаған асыл текті “қаһарман” да болып табылатын еді.178