Әлемдік

қүбыжықтың қарнына кіруден кейін басталатын адамныңбүрынғы түлғасының ыдырап кетуімен салыстыруға болады.Осы деңгейдегі кез келген жетпекті хикая әлденеменіңжасалуымен, жаңа дүниенің немесе сүрмектің жаңаформасының негізделуімен аяқталады. Біз Мауи қаһарманныңоз әжесінің тәніне ене отырып өлімсіздік іздегенінесімізге аламыз. Бүл қаһарманның өзінің жетпекті ерлігіарқылы адамның қүдайлардікіне үксас жаңа жай-күйінқалыптастыруға болады деп есептеуіне пара-пар. Рухы үщжыл бойына алып балықтың бүйенінде (кишечник)ортырған саам бақсысы туралы аңыз да біздің есімізде.Неліктен осындай тәуекелді іске барды? Жауап, мүмкін,Вяйнямейнен туралы ежелгі фин мифінде жатқан шығар,мүнда Вяйнямейненнің магиялық жолмен (яғни, ән айтуарқылы) қайық жасағандығы, бірақ осы жүмысын үш сөздібілмегендіктен аяғына дейін жеткізе алмағандығы айтылады.Осы сөздерді білу үшін, ол, трансқа түскен бақсы сияқты,оның иықтарынан ағаштар өсіп шыққанға, оның сақаланақүстар үя салғанға шейін үзақ жылдар бойына қозғалмайжатқан алыпты, яғни, атағы мәшһүр руашы Випунендііздеуге аттанады. Вяйнямейнен алыптың ауыза кіреді, әлгіоны тез жүтып жібереді. Випуненнің асқазанына түскенВяйнямейнен өзіне сырық-баған соғып алады жәнедуашыға, өзі, қайықты жасап бітіруге мүмкіндік беретінүш магиялық сөзді білгенге дейін осында қала беретіндігінайтып ескертеді294.Бүл жерде біз, қүпия білімді алуды мақсатын ойластырғанжетпекті, нәтижесі дүдамал әрекетке ие болып отырмыз.Адам төменге, алыптың немесе қүбыжықтың қарнына білім(таным) мен даналық алмаққа (ие болмаққа) түседі. Міне,саам бақсысының балық ішінде үш бойына шықпайжатуының себебі де осында, ол табиғаттың қүпияларын білуүшін, өмірдің жүмбақтарын (сауалдарын) шешу үшін жәнеболашақты кору үшін осылай істейді. Бірақ, егерқүбыжықтың қарнына кіру мен Тозаққа, өліктерге,қараңғылыққа түсумен эквивалент болса, яғни, ғаламдықТүнге, сондай-ақ, барлық түлғалар ыдырап кететін “есіненадасу” түнегіне дейінгі регрессияны символдайтын болса,сондай-ақ, егер, Өлімнің, ғаламдық Түннің, Хаостың және244294 М .Haavio, Vainamoinen, pp. 106.