Әлемдік

100-сурет. “Төменгі Манхэттен”, Джон Марин сажан акварель,АҚШ. 1922- жыл, Қазіргі замангы онер Мүражайы, Нью-Йорк.Олар сонбес жарық жанып турган жерлерде өмір сүреді,ол жарықты қашықтан әрі жуықтан кімге керегі болса, соларкөреді. Ол жарық жай жылтылдауы мүмкін, бірақ, олешқашан сөнбейді”.“...Және бүл түрғыда пайдаланылган формалар... үлымәнге ие, себебі, олар көздер мен үлы Корінім тәсілдерікөмегімен Рухты қозғалысқа келтіреді...Өткен жылғы үлгі автосы, бүгінгі күнгі автомен салыстырғанда,қанағаттандырмайды. Өнерде де сол сияқты, өткенжылғы өнім биыл ендігі қанағаттандыра алмақ емес. Сөйтіп,біз ештеңемен де толықтай қанагаттануға қабілетсізбіз, өйткені,болашақ үнемі өзі жайлы еске салып отырмақ.Бүл өнер туындыларын түрлендіруге алып келеді. Жәнеадам, табиғаттың (адамның өзін жаратуда түрлендірулердіпайдалануына тура келген табигаттың) жогары өнімі ретінде,табигат жүгінген сол бір зандарга жүгіне отырып, дөл сондаймодификацияга сүйенеді деп үйгаруға болады. Бүл процестіңтоқтатылуы олімге барабар...Уақыт агымымен болашақпен кездесуге, еркін алғажылжушылыққа, баяулаушылыққа, тоқталысқа, еркін әрітаза іс-әрекетке әзірлік жогалмайды”.“Тостымызды омір үшін, оның шүбәсіз шарықтауларымен қүлдыраушьшықтары үшін котерейік”.546