Әлемдік

59-сурет. “Айса мейірімді бақташыретінде”, Корнелия Галл кішісініңгравюрасы, XII ғ.ортасы. Дороти Норман жинағы, Нью-Йорк.ол, дауылды жел үйірген бүлттардан көрінім табады, олбуырқанған су иірімдерінің түпсіз қара түңғиығында озініңжалын жуады. Оның жез тырнақтары найзағайдыңсоққанындай, ал, оның қабыршағының жалтылдағаныжауын-шашыннан кейінгі дымданған емен қабығыныңжалтылдауын еске түсіреді. Оның дауысы жерге түскенорман жапырақтарын онды-солды шаша, жаңа көктемніңкелуін жылдамдататын қүйын кезінде естіледі. Тек ғайыпболу үшін де айдаһар өзін аян етеді”.“Мен “ізгі Бағушымын”: ізгі Бағушы қойлары үшінжанын қияды... Мен “ізгі Бағушымын”, Мен қарамағымдағылардыжақсы білемін, олар да Мені жақсы біледі... Бүлотардан басқа да қойларым бар, соларды да алып келуімкерек: олар даусымды естіп таниды, сонда барлығы бір-ақБағушысы бар біртүтас отар болады... өз “қойларым”Дауысымды естіп, бағынады. Мен оларды жақсы білемін,олар Маған еріп жүреді. Соларға мәңгілік өмір беремін. Оларешқашан қүрымайды, ешкім оларды Менің қолымнан тартыпала алмайды” (59-суретті караңыз).ЖОХАН ЖАЗҒАН ІЗГІ ХАБАР, 10:11, 14, 16, 27-28.465