Әлемдік

орналастырып (қысып) алып, көргенсіз қимыл (распутныежесты) жасай жүріп билейді, соңына қарай “Бүқа үшін өңайтындар” деп айқайлайды. Содан кейін басқа бір әйелтөменгі, түрпайы дауыспен, жаман (анайы) сөздерді қолданаотырып ән айта бастайды277.Машайық жеткізген осы ақпаратта басқа ештеңе айтылмайды;бірақ, сірә, бүл жоралгы анағүрлым күрделірекеболған, және Бүқамен жүргізілген диалог “тылсымдық”мәпіне ие болған сыңайлы.Әйелдік күпия қоғамдарӘйелдердің қүпия конклавтары барлық уақытта да туу(өмірге келтіру, босану) және өнімділік тылсымдығыменбайланысты болган. Тробриан аралдарының әйелдері бау-бақшаотырғызғанда, жүмыс істеп жатқан кезде өздеріне жақындапқалган (тап болган) кез келген еркекке тап беріп, жерге қүлатухүқына ие болган. Әйелдің қүпия ассоциациялардың бірнешетипі осы уақытқа дейін сақгалып келеді. Олардың гүрыптарыәрқашан да өнімділік символдарын қамтиды. Міне, мәселен,мордвалықтардагы әйелдердің қүпия қогамдарына қатыстыкейбір егжей-тегжейлер мынадай. Бүган ер адамдар, күйеугешықпаган қыздар мен балалар жіберілмейді. Қогамныңталисманы ат басы қондырылган таяқ, оны алып жүретінәйелдер “аттар” деп атайды, оздерінің мойындарына тарытолтырылган, таспалармен сәнделген қапшықты іліп алады,оган (үрық-тасақ деп есептелетін) кішкентай жүмыршықтарды(шариктерді) бектітіп қояды, мүның барлыгын аттың қарныдеп есептейді. Жыл сайын, қогам қарт әйелдердің біркуініңүйінде жоралгылық той откізеді; жаңадан кірген әрбір жасәйелді қарт әйел үш рет қамшылайды, “Жүмыртқаны қой!”-~деп айқайлайды, —осыдан кейін келіншек киімінің өзініңкеуде жагынан (корсажынан) пісірілген жүмыртқаны алады.Қогамның әрбір мүшесі алып тамақ, ішімдік және ақшатүрінде қосатын үлесінен түратьгн осындай банкет, көп уақытөтпей-ақ “бетімен кетеді” (разгульный). Қараңгы түнболганда, әрбір ауыл екі бөлікке бөлінгендіктен, бір жартысыекінші жартысына барып қайтады. Осының барлыгы дакарнавалды шеру түрінде өтеді, мае болып қалган қарт әйелат басы қоңдырылган таяқты “ерттеп мініп алып”, эротикалЫК232277 R. Wolfram, жоғар. караң.: pp. 144; W.Reuckert, Geheimkulte, p. 230.