Әлемдік

инсайтқа оның ой түрінде түжырымдалмайтыны тэн, алкөрінген нашар сараптау шүбәсіз тәжірибеге еш қатысыжоқ күрделі теориялар комегімен “инсайтты” түжырымдағанболады. Аутентивті психоаналитикалық инсайт күтпегенжерден келеді; ол зорлықсыз пайда болады, тіпті, алдынала ойга батусыз-ақ келеді. Ол бастауын, жапондарайтпақшы, ойдан емес, қарыннан алады. Инсайтты сөзбендәл кескіндеу мүмкін емес, ол бүл сияқтыға конбейді. Сөйтетүрып, инсайт шынайы жэне саналы, ол өзін сезінгентүлғаны өзгертеді. Баланың дүниені шүбөсіз қабылдапалуы сана астарының ici; бүл жерде шынайыны объективтіой сарабынан өткізу, оны “Меннен” ажырату толық дамиқойған жоқ. Бүл күйде “санадан тыс инстиктік болады, олхайуандық пен балалықтың шегнен шықпайды. Ересекадамның санадан тысы мүндай болуы мүмкін емес”.50Бәкене санасыздықтан өзін өзі түйсінуге барар жолда дүниесубъект пен объект арасындағы ажыраудың, әмбебап жәнеәлеуметтік адамның, сана мен санадан тыстың ерекшеленуініңкесірінен огейсітілген, жат күйінде қабылданады.Дегенмен, сана өзін ашуға, үш сүзгіні әлсіретуге көбірекәзір болган сайын, сана мен санадан тыс арасындагықашықтық согырлым азая түседі. Ол түгелдей жогалганкезде сананың тікелей рефлекске дейінгі тәжірибесі —интеллектуалдық таным мен рефлексиясыз өмір сүретіндэл осы тәжірибе пайда болады. Спиноза оны танымньщең биік түрі, интуиция деп атады; мүндай сананы Судзуки“объектіні сол күйінде, ішінен кору үшін оныц ішіне ену”амалы ретінде суреттейді. Бүл шынайылықты корудің еріккүшілік және шығармашылық жолы. Шүбәсіз, рефлективтіемес аңғаруды ң осы тәж ірибесінде адам “өмірдіңшыгармашыл суреткеріне” айналады, бүл жайлы үмытыпкетсек те, біздің бәріміз сондаймыз. “ Ол (“өмірдіишыгармашыл суреткері”) үшін кезкелген істің бәрібірегейлік, шыгармашылық, озінің тірі түлгасы болыптабылады. Шарттылық, конформизм жоқ, езілген мотивацияда жоқ... Онда фрагментті, шектелген және оқшауланганэгоцентристік тіршіліктің торына қамаулы “Мен” жоқ. Олбүл түрмеден шыққан”.5132250 ibid., p. 19.51 ibid., р.16