Әлемдік

ситуацияның жұмыртқа мен тумаққа “тән” хаостық жағдайғада, жаратылмаган дүниенің үжмақты естергілік (бессознательное)күйіне де қатысы бар болып шығады131. Даосшылосы ілкі бастаулық ситуацияға не алхимиялық сынақпенқатарласа жүргізілетін медитация арқылы, не “тумақтық демшығару” (эмбриональное дыхание) арқылы да жетугеүмтылады. Бірақ, “тумақтық дем шығару” өзінің соңғысатысында “тыныс алу әрекеттерін бірегейлеуге (унификациядыхательных движений)”, бірдің осы жерде карастыруымызүшін оте күрделі болар техникаға барып тіреледі. “Тынысалу әрекеттерін бірегейлеудің” космологиялық модельге иеекендігін айтсақ та жеткілікті болар. Расында да, даостарілімі бойынша, “дем тарту” о бастан жүмыртқаның, Аспанмен Жер болініп ш ыққан Үлы Бірегейліктің ішіндеорналастырылған және “араластырылған”132.Даосшылдардың жыргалаңга, жастық күйге және үзақғүмырлылыққа (өлімсіздікке) жету идеалы космологиялықмодельге ие, ілкі бастаулық түтастықтың жай-күйі осындайболган. Бүл жерде космогониялык мифті, айтылып откенемдеу гүрыптарындагыдай, реактуалдау байкалмайды. Әңгімегаламды жаратуды қайталау жонінде болып отырган жоқ,бірақ, Хаос күйіне, космогонияның алдындагы жай-күйге түсутуралы айтылып отыр. Бірақ, мэн-магына сол баягыша:денсаулық пен жастыққа, не “ана қүрсагына қайтып оралу”не Үлы Ғаламдық Бірегейлікке қайтып оралу арқылы жүзегеасырылатын “бастауларга қайта оралу” арқылы жетуге болады.Бул жерде, Қытайда да ауру мен кәрілікті, багзы даналықУақыттың қиратушы әрекетіне қарсы тура алатын жагызтиімді жол деп түсінілетін “бастауларга қайтып оралу” арқылыемдеуге болады деген түсініктің болгандыгын атап корсетумаңызды. Әңгіме, узын создің кысқасы, жылдам агып баражатқан Уақытты жою туралы, “кері қарай қайту” туралыжэне, жаңадан гүмыр бастауга қажетті мүмкіндіктердіңбарлық игерілмеген сан-алуандыгы туралы болып отыр.Уақыттан босап шығу үшін...Бүл тұрғыдан алганда Үндістан ерекше қызықты. Йогамен буддизм ол жақта “кері қайтып оралудың” психофизиологиялықпрактикасының техникасын басқа елдерде131 Салыст.: R.Stein, op. cit., p. 54.132 H.Maspero, op. cit., p. 207, n. 1.95