Әлемдік

бірақ, сондай мөлшерде өлімсіздікті, еркіндікті жәнеүжмақтық жырғаланды да аңсайды. Олар үшін Заманныңақыры адамның өмір сүруін жырғалаң, кәміл және шетсізөмірге өзгеруін мүмкін етеді.Оның үстіне, әңгіме апатты ақыр жөнінде болмайтынқозғалыстардың өзінде де дүниенің қайта тууы мен қайтажасалуы идеясы басты элемент болып табылатындығынқосуымыз керек. Пайғамбар немесе культтің негізін қалаушы“бастауларга қайтып оралудың” болмай қоймайтындығын,және, оның нәтижесі ретінде, ілкі бастаулық “үжмақтық”күйге қайтып оралуды насихаттайды. Әрине, көп жағдайдаосынау “ілкі нүскалы” үжмақтық күй, сөз жоқ, Ақтардыңкелер қарсаңы ндағы м эдени жөне экон ом и калы қситуацияның идеалданған бейнесіне сәйкес келеді. Бүл,Алтын Ғасыр түрінде қабылданған “ілкі бастаулы жай-күй”мен “откен тарихты” мифтендірудің жалғыз ғана мысалыемес. Бірақ, нақты жағдайда бізді қызықтыратыны, кейдемифтің осынау буырқанған бейнесінен сүрыптап шығарудыңсәті түсіп жататын “тарихи” болым емес, Заманның ақыры —отарлаудың ақыры —жэне, бастауларга қайтып оралудыойластыратын жаңа дүниені күту мезеті. М ессияныңкейіпкері санаткермен (культурный герой) немесе көптенкүтулі мифтік ата-бабамен шендестіріледі. Отарланғанхалықтардың милленаристік қозғалыстарының жариялағансаяси тәуелсіздік пен мәдени еркіндігі ілкі бастаулықбақытты уақыттарға қайтып оралу түрінде қабылданады.Түтас алганда, айқын апокалипсистік қиратылусыз-ақ, осынауконе дүние символды түрде тарқатылады жэне оның орнынаілкі нүсқалы үжмақ дүниесі орнатылады.Қазіргі заман өнеріндегі “галамныа ақыры”Батыстық оркениеттер коммунистік эсхатология мен ілкіқауымдык халықтардың милленаризмімен теңесе алмайды.Бүгінде, күннен күнге өсіп келе жатқан термоядролыққарудың кесірінен дүниенің апатгы ақырының болуы қаупібар. Батыстың түргындарының санасында бүл ақыр толықжәне біржолата болмақ, оның артында дүниені жаңаданжарату болмақ емес. Бүл жерде біздің қолымызда бүгінгідүниедегі атомдық апат алдындагы үрейдің коп сандыкөріністерін жүйелі түрде талдау мүмкіндігі жоқ. Бірақ,