Әлемдік

қазіргі заман адамының осындай, қаншалықты секулярланыпкетсе де, сценарийлердің ауық-ауық қайта “ойналып”тұруына деген қажеттілікті әлі де болса сезініп отырғандығыанык. Қазіргі заман адамының өз мерекелерінің мифологиялыкнегізін әлі де болса қаншалықты сезіне алатындығынанықтау мүмкіндіктері жоқ; біз үшін осындай салтанаттардыңоның өмірде аз, бүлыңгыр да болса терең серпінге(резонансқа) ие болып отырғандығы маңызды.Бүл жалғыз гана мысал: бірақ та ол бізді затгардың жалпыж а й -к ү й і деп аталатынға қатысты хабардар (қанық) ете алады.Кейбір мифологиялық тақырыптар бүгінгі заманғымәдениетте әлі де болса сақталып отыр, дегенмен, оларды,үзаққа созылған секулярлану процесіне түскендіктен де,танып-түстеу оңай болмайды. Бүл бүрындары-ақ белгіліболды: расында да, бүгінгі заманғы қоғамды өмір менҒаламның секуляризациясы тьш алысқа әкеткен қоғам депанықтауға болады. Бүгінгі заманғы дүниенің жаңалығыежелгі киелі қүндылықтарды зайырлы деңгейде қайтаданбағамдауда жатыр302.Біз, дегенмен, бүгінгі дүниеде “мистикалықтан” ең болмасабірдеме қалғандығын, одан басқа, әрекет пен қүндылықтың,дүниелік деңгейге сәйкес келуі үшін жаңаша жорылғанбейнесінің нені көрсететіндігін анықтағымыз келеді. Егер дебарлық қүбылыстар осындай сипатгауга сәйкес келіп жатқанболса, бізге, бүгінгі заманғы дүниенің өзіне дейінгі барлықтарихи формаларға қарсы шығып түр дегенмен келісуге туракелер еді. Бірақ, осындай гипотезаны христиандықтыңболуының өзі жоққа шыгарады. Христиандық “қазіргізамангы” мәдениетке тэн галамга немесе өмірге дегенсекулярланган козқарастарды еш мойындамайды.302 Осы процестің жақсы мысалы ретінде табиғатта таңылып жүргенҚүндылықтар трансформациясы болып табылады. Біз адамныңТабиғатпен өзара байланысын лақтырып тастағанамыз жоқ, бүл мүмкінДе емес. Бірақ, бүл өзара байланыс өзін ің мон-мағынасы менытталуьгн өзгертті. Табиғатқа көзайым болу бақылауға, тәжірибегежәне есепке ауысты, магиялық-діни байланысты біз эстетикалық немесежаи ғана сентиментті сезімдерге, спортапен айналасуға жоне гигиенанымойындауға, т.т. алмастырдық. Қайта өрлеу доуіріндегі физика немесеКаз‘Ргі кездегі натуралисттер туралы, олар “табигатты сүймейді” деп•луга болмайды, бірақ, бүл “сүйіспеншіліктен” біз ендігі жерде бағзымәдениеттердің адамының — ауыл шаруашылык кэсібіне бағытталғанропалық мәдениеттерде сақталып отырган рухани позициясынанштеңені таба алмаймыз.193