Әлемдік

планеталық кеңістік пен баршаға ортақ кеңістікті қамтиды.Оның дүрліктірген күңгірт-көмескілігі оның, ағартушылыққабағытталған, табиғатымен емес, ол өрекет ететінжәне ол зерттейтін қараңғылықпен, жанның өзі мен болмыстылсымы қараңғылығымен түсіндірілсе керек”.“Рухтың поэтикалық зәрулігінен дін атаулы өрістеп шыққан,содан да, поэзия шапағаты адам жанының шырағданындақүдайы от-жалынды сөндірмей үстап түрады. Мифологиялықжүйелер күйреген кезде, қүдайы негіз поэзияда, сірә, оныңаралық күйінде жасырынады. Антиктік салтанатгы шерулердеастық сақтаушылардың соңынан шырақ үстаушылар келетінііспетті, қазіргі заманғы әлеуметгік қүрылымда және күңделіктіөмірде дәл осы поэзиялық бейне адамдардьщ бойында жарықсәулеге деген үмтылысына қуат береді...Өнерді өмірден немесе сүйіспеншілікті танымнанболектеуге болмайды, себебі, олардың шекаралары әрекет,қүштарлық пен күш-қайратгың арқасында кеңейіп отырады.Сүйіспеншілік —өнердің омірлік күш-қуаты, тәуелсөздік —оның заңы, ал, оның патшалығы - күлкі дүние. Өнер небос-қуыстықты, не терістеуді кһтермейді”.ӘУЛИЕ ДЖОН ПЕРС.560