Әлемдік

арқылы көрсетіледі және ғұрыптарда қайта төрітіледі.Бойжеткен немесе бағышталушы әйел өзінің сүриетінің еңтүңғиынан шығып жатқан киелілікті сезіне бастайды. Бүлсезіну, қаншалықты бүлыңғыр болса да, символдар арқылыкөрсетіледі. Осы киелілікті “іске жарату” мен “өміргеендіруден” әйел өзінің жеке сүрмегінің рухани мәнмағынасынтабады. Ол өмірдің бір мезгілде болымды(реальный) және киелі (священный) екендігін, яғни, жайғана соқырлықтың, психологиялық автоматизмнің, пайдасыжоқтықтың және, ақыр соңында, абсурдтылықтың шегі жоғтізбегі емес екендігін сезетін болады. Әйелдер үшін жетпексүрмектің бір формасынан келесіне ауысуға пара-пар. Жасәйел қатал түрде дүниәуйлік дүниеден ажыратылады. Олрухани сипаттағы, басқа қүбылулар сияқты өлімді көңіліменкешу (көңіл-кешпек — переживание) дегенді білдіретінқүбылуға үшырайды. Жаңа ғана көргеніміздей, жасәйеддердің сынағы жетпекті өлімді символдайтьш сьшақтардыеске түсіреді. Бірақ, бүл жердегі сөз өрқашан да қазіргі,киелілік, үғымдық мән-мағынасынан ада болған өлімжөнінде емес, әлденемеге қарагандагы өлу, әлденемені басып(аттап, кеіиіп) эту туралы болып отыр. Адам озгеру (қүбылу)жэне сүрмектің жоғарғы деңгейіне жету үшін өледі.Қыздардың мысалы жағдайында, бүл —балалық шақтыңанық емес (бүлыңғыр) және аморфты жай-күйіне қатысты,түлға мен өнімділікте қайта төрітілу үшін болатын өлім.Еркектік те, әйелдік те ассоциациялардың жайттарындабізге бірте-бірте күшейе (үлғая) бастаған тылсымдық пенқүпиялықтың түрлі формаларының тізбегімен істес болуғатура келеді. Ең басында қыздар мен жас келіншектердіңбарлығының да өтуі тиіс жалпыға ортақ жетпектер жәнеәйелдердің қүпия қоғамдарын, W eiberbunde-nepp,iқүрылтайлауға алып келетін жетпектер түрады. Содан кейін,біз Африкалық мысалдардан кездестірген немесе антикалықзамандағы тьшсымдыққа енгізуді қамтамасыз ететін әйелдікассоциацияларға — менадаларлардың (абыз-әйелдер,вакханка) жабық топтарына кезек келеді. Біз осы типтеп(мәселен, ортағасырлық Европадағы өздерінің жоралғылыккездесулері мен “оргиялары” бар “мыстандар” (ведьмы)сияқты) апалық қауымдардың (сестринская община) үзакуақыт бойына өмір сүргенін білеміз. Дуашылықпенайыптауға қатысты ортағасырлық процестердің себептерін,236