akilah-azra-kohen-fi

damlalar net bir şekilde görülüyordu. Deniz, bu dekorasyonu gerçekleştirebilmek için
içmimar dahil birçok sahne yönetmeniyle görüşmüş, her birinden aldığı fiyatlar
karşılayabileceğinden yüksek çıkınca çareyi radikal bir yöntemde bulmuştu. Sahneyi
konservatuarın el sanatları bölümündeki öğrencilerle birlikte tasarlamışlar ve yapımında
hurdacılardan ya da civardan topladıkları, kendi evlerinden getirdikleri malzemelerini
kullanmışlardı. Sahne tasarlanmaya başladığında tam bir çöp yığınıydı ama doğru ışık ve su
işin içine dahil edilince sonuç inandırıcı olmuştu. Kendi orijinalliğiyle büyüleyici, yamalı, her
parçası başka bir şeye ait, eşi benzeri olmayan bir sahneydi bu.
İki su baskını, dört elektrik kaçağından sonra sahne ve dekorun tamamlanması toplamda iki
ay 12 gün sürmüştü. Su efekti yüzünden okulun maun sahnesini kullanamamışlardı, zaten tüm
bu gösteri ve izleyiciler nasıl olsa bu küçük salona sığamazlardı. Sahneyi okulun koruya bakan
büyük arka bahçesine inşa etmeye karar vermişlerdi. Deniz, insanların inandırıldıklarında
nasıl da mucizevi yaratıklar olduklarını aynı bir mucizeyi izler gibi izlemişti. Mutluydu.
Öğrencilerse istedikleri her şeyi gerçekleştirebilecekleri inancıyla Tanrılar gibi özgürdüler.
Sahne bitmişti. Yapımı görüldüğünden çok daha basit olmuştu. Yağmur efekti için başta
denedikleri dört yöntem sonuç vermemiş, hatta felaketlere neden olmuştu ama beşinci yöntem
uygulaması işlemişti. Çözüm, çalışmalara kendince destek vermeye çalışan okulun
hademelerinden gelmişti, Deniz fikrin altı hademeden hangisinden çıktığını hatırlamıyordu
şimdi ama ikinci su baskınının olduğu gecenin sabahı bir mucize gerçekleşmişti. Hademeler
kendi aralarında yağmur sorununu, dört metreye dört metre iki çitayı artı şeklinde tavana
sabitleyip sağlamlaştırarak ve bu dev artının üstüne bir bahçe hortumunu spiral şeklinde
dolayıp hortumun üstüne onar santimetrelik aralıklarla delikler açarak çözmüşlerdi. Sonuç
muhteşemdi. Üzerinde dans edilecek, suya dayanıklı sahneyi yapmak da kolay olmamıştı ama
yine de başardılar. Heykel bölümündeki bir öğrenci haftanın dört günü bir şirkete bağlı olarak
epoksi yer kaplamasında çalışmaktaydı ve hammaddenin Deniz’in kendi cebinden verdiği
parayla alınmasıyla birlikte epoksi sahne tüm tesisatıyla hazırdı. Dansçılar ayaklarına
geçirecekleri ve kaya tırmanışçılarının kullandığı bir malzemeden yapılan özel çoraplar
sayesinde kaymadan gösterilerini yapabileceklerdi. Sahneyi ve provayı gören bir ses sistemi
şirketi geceye hemen sponsor oldu.
Toplantıda, gösterinin zaman akışı finalize edilerek girişteki Duru’nun dansı oy birliğiyle
kaldırılmıştı. Konu kendisine, özellikle de dans edişine gelince, herkesin izlemekte gönüllü
olduğu Duru, kendi açılış sahnesinin iptalini duyunca ihanete uğradığını hissetmiş, iki müzik
öğrencisinin önünde Deniz’e bağırıp çağırıp çekip gitmişti. İlk defa başına gelen bu iptalin
nedenlerinin şahsi olduğunu o an için anlamasa da, sonraları Ada’nın etkisini anlayacak ve
onu epey sorumlu tutacaktı.
Deniz, aklı Duru’da olmasına rağmen işini iyi yapan herkes gibi, kafasını toplayıp gösteriye
konsantre olmaya çalıştı. Başta çok zorlansa da, hazırlıklardan sonra Ada’nın müziğinin
başlamasıyla tüm düşünceleri kendinden alınmıştı, artık sadece müzik vardı.
Sahneye, senkronize ritimde, yükselen bir tempoyla çalan beş parlak davul çıktı,
omuzlarına astıkları davulu çalanlar, siyah sahnenin karanlığında ve giydikleri kapüşonlu
siyah plastik yağmurluğun korumasında nerdeyse görünmez olmuşlardı. Üzerlerine çiseleyen
yağmur sanki havada asılı duran davulları okşuyor, davula vuran sopalar hiçbir ele ait
değillermişçesine havada ritim tutuyorlardı. Önce tek sıra halinde yan yana duran davullar