akilah-azra-kohen-fi

unun kendi ateşinden olduğunu bildiği halde kendini ılık hissetmekten hoşnuttu. Doktor
telaşla banyoya daldığında, arkasında Sadık ve şoförü vardı. Özge kollarını bağdaştırmış,
suyun içinde ısınmaya çalışıyordu. Doktor elindeki elektronik dereceyle Özge’nin ateşini
ölçerken işi şansa bırakmamak için cıvalı dereceyi de ağzına yerleştirmek için uzattı. Özge
itaatkar bir şekilde, halsiz dereceyi aldı. Elektronik dereceye göre ateşi 39.9’du, elektronik
dereceler yarım derece yüksek gösterirlerdi. Doktor doğrulup, “39.4 ateşi var. Bilmem
gereken bir şey var mı?” diye Sadık’ın suratına direk bakıp bekledi. Sadık anladı, aşırı doz
her türlü keyif verici madde ve uyuşturucu kullanımından bahsediyordu doktor. Sadık tereddüt
etmeden, “Hayır, soğuk algınlığı... Galiba. Sormaya fırsatım olmadı.” dedi. Doktor, “Bu
ceketi hemen çıkarmalıyız.” deyip şoföre eliyle çantasını kendisine uzatmasını işaret etti,
şoför telaşla çantayı uzatırken açtı, doktor çantanın içinden önce küçük bir şişe çıkardı, sonra
bir şırınga. Karşısında donmuş kendisini seyreden Sadık ve şoförüne gözünü şırıngadan
ayırmadan, “Siz ceketi çıkartın.” diye buyurdu.
Sadık küvete eğilip Özge’yi doğrulturken Özge her ne kadar kendi vücudunu taşımaya
çalışsa da kasları iptal olmuş gibiydi. Sadık’ın şoförü, Sadık’a yardım etmek için küvetin
öbür ucuna geçti. Sadık, Özge’nin üzerindeki ceketin önce önünü açtı, kolundan çıkartmak için
Özge’yi biraz daha doğrultunca ıslak atleti altında sivrilen meme uçlarını fark edip hemen
ceketi kapattı. Yardım için bekleyen şoför, Sadık’ın niye kızı örttüğünü anlamadan baktı ona.
Sadık sert bir surat ifadesiyle, “Sen salonda bekle!” diye buyurdu şoföre. Şoför sorgulamadan
itaat etti ve banyodan çıktı hemen. Doktor şırıngayı hazırlamış, şimdi Sadık’ın arkasında
duruyordu. Sadık dönüp doktora baktı, doktor sanki beynini okumuş gibi dümdüz cevap verdi,
“Kalçadan.” Sadık tepki vermeden bir hamlede küvetten çıkardı Özge’yi, kızın üstündeki yün
ceket sudan dolayı iyice ağırlaşmıştı. Sadık, Özge’yi kucağına aldığında kızın üstündeki sular
Sadık’ın üstünden yere aktılar. Sadık akan sular yüzünden kaymamaya dikkat ederek hızla
Özge’yi salona taşıdı. Kapıda bekleyen şoförüne, “Havlu!” diye bağırdı. Şoför aceleyle havlu
almak için banyoya koştu ve Sadık tüm ıslaklığıyla Özge’yi koltuğa yatırırken, şoför elinde
havluyla koşarak geldi. Sadık adamın suratına bakmadan havluyu aldı ve, “Dışarda bekle!”
diye emretti. Şoförün uzaklaşmasıyla Özge’nin üzerindeki ceketi çıkarmaya başlayan Sadık,
elinde şırıngayla başlarında bekleyen doktora baktı ve doktor anlayıp başını başka tarafa
çevirdi. Sadık aceleyle ama itinayla Özge’nin ceketini çıkarırken telaştan kızın suratına
bakmamış ve Özge’nin gözlerinin açık olduğunu fark etmemişti. Önce ceketin önünü açtı,
Özge’nin zarif vücuduna göre oldukça iri ve uçları sivri memeleri, vücuduna yapışan ıslak
tişörtün altından net bir şekilde görülüyorlardı. Bakmamak için kendini şartlandırmış olsa da
ceketin açıldığı o ilk an, beyninin derinlerine kazınmıştı bile.
Ceketi çıkarırken bakmamaya dikkat ettikçe gözü kayıyordu, engelleyemiyordu. Sadık
duyguları olan bir robot gibiydi her zaman. İstediği zaman hayatındaki her şeyi, tüm etkiyi
kontrol altına alır ve istemediği hiçbir şeyi hissetmezdi. Özge’nin ceketinin bir kolunu
çıkarmıştı ve diğer kolu çıkarmak için kızı öne doğrulturken kızın önünde duruyordu ve
gözleri yine Özge’nin vücuduna kaydı. Bronz güzel teni yumuşacıktı. Kendisine doğru
çekerken, Özge bir anda hafifleyince, kafasını kaldırdı ve Özge’yle göz göze geldiler. Özge
kendini toplamaya çalışarak mırıldandı, “Ben yaparım.” İstemediği bir durumda yakalanan her
ahlaklı insanoğlu gibi Sadık Murat Kolhan da hemen geriledi, utanmıştı ve kendini pis bir
fırsatçı gibi hissetmişti ama Özge’nin kendi ağırlığını uzun bir süre taşıyacak gücünün