akilah-azra-kohen-fi

öpüleceğinden emin ağzını araladı. Can fısıldayarak, “Beni mutlu etmek ister misin?”
dediğinde Cansu cevap verecekti ama Can eliyle Cansu’nun dudaklarına dokunup konuşmasını
engelleyerek, “İstediğini biliyorum.” dedi. Cansu, Can Manay’la her türlü şekilde ve koşulda
sevişmeye alışıktı, hazırdı. Doğal bir şekilde uyuyorlardı birbirlerine, hiç zorlanmadan
birbirlerinden ihtiyaç duydukları şeyleri alıyorlar ve hiç utanmadan hayatlarına devam
ediyorlardı. Can’ın oyuncu tavrı daima çok çekici gelmişti Cansu’ya, özellikle en son
sevişmeleriyle birlikte Cansu için, Can’la aralarındaki bağ o kadar güçlü hissedilir olmuştu
ki, bu gece ciddi bir şeylerin başlangıcı olabilir gibi hissediyordu.
Cansu biraz sonra öpüleceğinden emin dudaklarını uzattı ve ağzını araladı. Can
fısıldayarak, “Beni yutmanı istiyorum.” dedi. Cansu kendisine fısıldanan şeyin ne anlama
geldiğini anlamaya çalışırken Can’ın fermuarının açılma sesini duydu. Can bir adım geriye
gidip eliyle Cansu’nun koluna dokunarak parmak uçlarıyla onu kendisine doğru çekti. Can
sırtını duvara yasladığında, Cansu yönlendirilmeye teslim olmuş öylece karşısında
bekliyordu, gözleri karanlığa iyice alıştığı için şimdi Can’ın suratını da seçebiliyordu.
Can sağ işaret parmağını Cansu’nun suratında gezdirdi, yanağından boynuna indirdi,
boynundan omzuna kaydırdı, parmağının ucuyla Cansu’nun omzuna ulaştığında hafifçe
bastırdı. Cansu küçük bir parmak dokunuşuyla dizlerinin üstüne çöktü.
O gece ne öpüştüler, ne konuştular, ne de birbirlerini net bir şekilde gördüler. Cansu, daha
önce hissetmediği bir adayışla Can’ı mutlu etmek için koşulsuzca koydu kendini ortaya. Can
ne istese, nasıl istese yapmaya hazır, onun varlığına adanmış bir şekilde, aralarındaki bağın
daha da güçlendiğini düşünerek yuttu Can’ı.
Cansu’nun varlığı kapı aralığından esen rüzgarı kestiğinde Can’ın aklında bir tek kişi vardı.
Duru. Kapıdan giren kişinin Duru olmadığını biliyordu ama karanlığın yardımıyla bu bilgiyi
beyninin derinliklerine gömebileceğini düşünmüştü başta, ta ki Cansu’nun baharat bazlı
parfümünü içine çekene kadar. Bu parfüm Duru’nun taze çiçek kokan bedeniyle asla
örtüşmeyen deneyimler içeriyordu ve bu kokuyla kaplanmış bir bedenin Duru’ya ait olduğunu
düşündürecek kadar kandıramazdı beynini. Karanlıkta karşısında duran kadından hiçbir şey
istemediğini düşünürken Cansu’nun kendisini mutlu etmeyi ne kadar isteyebileceği aklına
geldi. Madem buraya kadar gelmişlerdi, madem Cansu Can’ı, Can’da rahatlamayı istiyordu
neden olmasındı? Fermuarını indirirken, Duru’yu tanıdığından beri ilk defa onu düşünmüyordu
kasıklarına kan hücum ederken. Bunun iki nedeni vardı: 1- Duru’nun güzel ağzını bu şekilde
kullanmayı asla düşünemezdi. 2- Duru asla böyle deneyim dolu kokmazdı. Cansu, Can’ı mutlu
ederken Can sadece mutlu edilmenin ne kadar rahatlatıcı olduğunu düşünerek mutlu oldu.
Cansu’nun çalışması bittiğinde Can’ın tek istediği onun sessiz bir şekilde gitmesiydi. Bir
kadından size tapınmasını isteyip sonra ondan kolay kurtulamazdınız. Can yerden henüz
kalkmaya fırsat bulamamış Cansu’ya doğru eğilip onu alnından öperken fısıltıyla, “Tanıdığım
kimse bunu senden daha iyi yapamazdı. Teşekkür ederim.” dedi. Can lafını bitirdiğinde tek bir
hamlede pantolonunu yukarı çekti, Cansu yerden kalkarken, Can karanlıkta bir karaltı olarak
sokak kapısını açmıştı bile. Can, karanlığın içinde ne olduğunu anlamak için gözlerini
kocaman açmış Cansu’ya sakince, “Gitmem gerek ama bu gece seni görmeseydim
uyuyamazdım.” derken kapıdan çıktı. Cansu için büyük anlam ifade edecek bu kelimeler
havada kaybolurken, Can hiç arkasına bakmadan araba atölyelerinin önünden hızla geçip oto
sanayinin üst kısmına doğru yürüdü. Cansu’nun aracıyla karşılaşma ihtimaline karşı yolun